Een stedentrip Sarajevo, wat is er te doen in de hoofdstad van Bosnië en Herzegovina? Saskia ging erheen met haar kinderen van 10 en 11 jaar oud. In dit blog lees je meer over de bezienswaardigheden in Sarajevo en de activiteiten die geschikt zijn voor gezinnen.
Sarajevo, de recente geschiedenis en de oorlog
Sarajevo is de hoofdstad van Bosnië en Herzegovina. In 1461 is de stad gesticht door de Bosnische Ottomanen. Bij ons is de stad vooral bekend door drie belangrijke gebeurtenissen uit de 20e eeuw:
- In 1914 werd aartshertog Frans Ferdinand hier vermoord en dat was meteen de start van de Eerste Wereldoorlog.
- In 1984 werden de Olympische Winterspelen in Sarajevo georganiseerd.
- Tussen 1992 en 1995 werd Sarajevo zwaar onder vuur genomen door de Bosnisch-Servische troepen tijdens de Bosnische oorlog.
92% van de inwoners van Sarajevo is Islamitisch.
Ligging Sarajevo:
Hoe kom je in Sarajevo?
Voor ons is de stedentrip Sarajevo onderdeel van een rondreis door Kroatië, Slovenië en Bosnië en Herzegovina. Vanuit Kroatië rijden we Bosnië en Herzegovina binnen en via Mostar en Konjic rij ik naar Sarajevo. De weg is goed begaanbaar, al ligt de gemiddelde snelheid laag door de vele bochten in de weg. Vanuit Sarajevo is het circa 1800 kilometer om terug te rijden naar Nederland, dat heb ik in drie etappes van 600 km gedaan.
Ga je alleen voor een stedentrip naar Sarajevo? Kijk dan bij Skyscanner naar de beste opties om te vliegen. Momenteel veranderen de dienstregelingen naar de Balkan regelmatig, dus het is handig om even te checken wat voor jou de beste verbinding is.
Hotel in Sarajevo
Onze uitvalsbasis tijdens de stedentrip Sarajevo is Residence Mahala. Een klein hotel op loopafstand van het centrum. Ik heb dit hotel gekozen vanwege het mooie uitzicht vanuit de gemeenschappelijke ruimte en vanwege de beschikbaarheid van parkeerplaatsen. Via allerlei smalle en kronkelige eenrichtingsweggetjes rij ik naar het hotel. Nadat we de bagage hebben uitgeladen zet de eigenaar onze auto in zijn parkeergarage.
Bekijk Residence Mahala op Booking.com
Onze hotelkamer is prima. Er staat een 2-persoonsbed en een slaapbank. De badkamer is klein, maar schoon en functioneel. Residence Mahale heeft een gemeenschappelijke ruimte met twee banken. Een heerlijk plekje om te zitten en over Sarajevo uit te kijken. Hier wordt ook het ontbijt geserveerd.
Wij verblijven in Bosnië en Herzegovina ook een midweek bij Herzegovina Lodges. Een hele fijne plek met vakantiewoningen, gelegen aan een meer. Deze accommodatie ligt op een half uur rijden van Konjic en op 1,5 uur rijden van Sarajevo. Het is dus mogelijk vanuit hier een dagtrip naar Sarajevo te doen, vertrek dan wel vroeg.
Bekijk Herzegovina Lodges op Booking.com
Wat te doen in Sarajevo? Onze tips voor bezienswaardigheden
Nu weet je hoe je in Sarajevo kunt komen en waar je kunt overnachten. Maar wat is er in Sarajevo te doen? Tijdens ons verblijf van 1,5 dag kunnen we heel wat bezienswaardigheden in Sarajevo bezoeken. Wil je de stad uitgebreider bekijken, dan raden we aan om voor een stedentrip Sarajevo 2-3 dagen de tijd te nemen.
We bezoeken achtereenvolgens de volgende bezienswaardigheden in Sarajevo:
- Tunnelmuseum
- Yellow fortress
- Plein met de duiven
- Met de kabelbaan Mount Trebević op
- Voormalige bobsleebaan
- De brug uit WOI
- Oosterse bazaar
- War Childhood Museum
- Red Roses
- Moderne gedeelte in het centrum van Sarajevo
Daarnaast hebben we enkele tips voor dagtripjes vanuit Sarajevo.
Tunnelmuseum
Voordat ik naar onze accommodatie rij, gaan we eerst langs het Tunnelmuseum. Deze ligt buiten de stad, wel zo handig om met de auto te doen. Bij aankomst zie ik heel wat taxi’s staan, dus dat is ook een mogelijkheid om er te komen.
In het Tunnelmuseum word ik voor het eerst geconfronteerd met het feit dat mijn kinderen niets weten van de oorlog die in de jaren ’90 in voormalig Joegoslavië is geweest. Ik graaf diep in mijn geheugen om hen meer te vertellen over Sarajevo in die tijd. Maar alle vragen beantwoorden lukt me niet.
We lopen de binnenplaats van het kleine museum op en kiezen eerst de route naar de tunnel. Hier hangen informatiepanelen over de bouw van de tunnel en we zien foto’s van het maken en gebruiken van de tunnel. “Maar waarom ging niet gewoon iedereen via deze tunnel de stad uit?” vraagt mijn dochter. Het is ingewikkeld om daar antwoord op te geven. Buiten de stad was het niet per definitie veiliger dan in de stad en alles achterlaten terwijl je hoopt dat de oorlog snel voorbij is, doe je ook niet zomaar.
In het Tunnelmuseum kun je een klein stukje de tunnel inlopen, dat doen wij natuurlijk ook. Maar de interesse van ons alle drie ligt meer bij de foto’s, verhalen en attributen die tentoongesteld zijn.
Ik merk dat de kinderen zich geen voorstelling kunnen maken van de oorlog. Ze kennen de journaalbeelden uit die tijd niet. Ik wel. Die vergeet ik nooit meer. Op de binnenplaats hangen meer foto’s en in een van de andere ruimtes wordt een film getoond. Mét beelden van Sarajevo in oorlogstijd. “Moeten we die echt kijken?” vraagt mijn dochter. “Ja, misschien ga je dan iets meer van de oorlogstijd en het leven toen begrijpen” zeg ik. Zuchtend legt ze zich erbij neer. De filmbeelden geven hen een kleine indruk van een stad in oorlogstijd.
Een stukje verderop in de tuin van het Tunnelmuseum leren we meer over de mijnen die zijn gebruikt en die helaas nog op veel plekken rondom de stad liggen. Dat maakt vooral op mijn 10-jarige zoon veel indruk.
Yellow fortress
Na het Tunnelmuseum rijden we door naar het ‘Yellow fortress’. Vooraf heb ik gelezen dat je vanaf hier een mooi uitzicht hebt over Sarajevo. Plaatjes van het fort zelf heb ik niet gezien. Achteraf snap ik waarom. Het fort zelf stelt niet veel meer voor. Eigenlijk is het alleen maar een gebouwde verhoging.
Ik parkeer de auto ergens langs een van de smalle straatjes en we lopen het fort op. En ja hoor, we hebben vanaf het fort een schitterend uitzicht over de stad. Op het plateau van het fort is nu een restaurant gevestigd en het terras ziet er ontzettend gezellig uit.
We laten het bij alleen kijken. Het is inmiddels halverwege de middag en nog geen etenstijd. Eerst maar eens onze accommodatie opzoeken.
Plein met de duiven
Nadat we ons hebben geïnstalleerd in ons hotel en ook daar van het uitzicht op de stad hebben genoten, is het tijd om te gaan eten. Dat doen we deze keer in de Oosterse bazaar (hierover later meer).
Aan de rand van de bazaar ligt een van de beroemdste pleinen van Sarajevo: Bascarsija. Dit plein is bekend door de Sebilj Brunnen fontein en de vele duiven die je hier ziet. De Dam in Amsterdam is er niets bij. Rondom het plein zijn volop restaurantjes te vinden. Zelf kiezen we ervoor om wat verder de bazaar in te lopen. We eten liever zonder opdringerige duiven in onze nabijheid.
Met de kabelbaan Mount Trebević op
De volgende dag starten we met een wandeling van ongeveer 15 minuten naar het onderstation van de kabelbaan. In Sarajevo kun je echt vanuit het stadscentrum met de kabelbaan Mount Trebević op.
Bij de ingang van de kabelbaan kopen we ons tickets. Dat gaat best snel. Als we twee uur later weer beneden zijn, staat er een gigantische rij voor het onderstation. Wat zijn we blij dat we er al rond 9 uur ’s ochtends waren.
“Kijk mam, alle cabines van de kabelbaan zijn grijs en een paar hebben de kleur van de Olympische ringen” ontdekt mijn oplettende zoon. Hij heeft gelijk. Heel subtiel is er zo een verwijzing gemaakt naar de Olympische Winterspelen die in 1984 in Sarajevo waren.
Opnieuw worden we getrakteerd op een mooi uitzicht op de stad. Bovenop Mount Trebević zijn zelfs houten schilderijlijsten geplaatst als ‘foto hotspot’.
Voormalige Olympische bobsleebaan
Op Mount Trebević is onder andere de voormalige Olympische bobsleebaan te vinden. Nu beklad met graffiti en enigszins vervallen. Tijdens de oorlog in de jaren ’90 verscholen sluitschutters zich hier. Kogelgaten herinneren aan deze tijd.
We lopen een stukje over de bobsleebaan. Helaas niet zo ver als ik zou willen, de kinderen hebben er niet zoveel zin in vandaag. Eigenlijk zijn ze ook wat teleurgesteld in de bobsleebaan. Ze denken daarbij eerder aan een leuke attractie in een pretpark dan een vervallen betonnen baan…. Tip: doe vooraf iets aan verwachtingsmanagement!
Als we bij een eetstalletje op Mount Trebević iets te eten en te drinken kopen, krijgen ze weer energie. Tijd om verder te gaan en meer van Sarajevo te zien.
De brug uit de Eerste Wereldoorlog: Latinski Most
Terug in het centrum van Sarajevo lopen we in de richting van de Latinski Most. Bij deze brug werd in 1914 de Oostenrijkse aartshertog Frans Ferdinand vermoord. Dit was de directe aanleiding tot de Eerste Wereldoorlog.
Het is een verhaal dat tijdens de geschiedenislessen op de middelbare school indruk heeft gemaakt op mij. Dus deze brug staat hoog op mijn lijstje met bezienswaardigheden in Sarajevo die ik wil zien.
Eigenlijk is er nu weinig bijzonders meer te merken aan deze brug. Alleen een gedenksteen verwijst nog naar dit historische moment. We zijn er heel snel uitgekeken.
Oosterse bazaar
Via de Oosterse bazaar lopen we verder. In dit deel van Sarajevo zijn de Arabische invloeden duidelijk merkbaar. We slenteren wat langs de winkeltjes en kopen onze lunch bij een van de bakkertjes.
Echt shoppen in de bazaar lukt niet. Mijn zoon vindt winkelen niets aan en mijn tienerdochter voelt zich hier in haar korte spijkerbroekje nogal bekeken. “Mam, al die vrouwen in die zwarte pakken kijken zo naar me” zegt ze. Ze bedoelt de vele vrouwen die we hier zwaar gesluierd zien lopen, alleen hun ogen kunnen we zien. Mijn dochter voelt zich tussen hen duidelijk niet op haar gemak.
War Childhood Museum
In Sarajevo zijn meerdere musea over de oorlog. Niet allemaal lijken ze me geschikt om met kinderen te bezoeken. Daarom kies ik één oorlogsmuseum uit: het War Childhood Museum. Een museum over hoe kinderen de oorlog in Sarajevo hebben ervaren.
Bij de balie krijgen we een korte uitleg over het War Childhood Museum. In het museum staan kleine vitrines met persoonlijke spullen, vergezeld van een verhaal van een kind. Met een tekeningetje van een kind met een ballon is aangegeven welke verhalen geschikt zijn om te delen met kinderen.
Mijn kinderen trekken hun eigen plan in het museum. Ze beheersen beide een basisniveau Engels waarmee ze de verhalen deels kunnen volgen. Dat heeft als gevolg dat ik er steeds bij wordt geroepen om te vertalen, waarbij ze weinig geduld hebben. “Jongens, ik moet die tekst eerst lezen voordat ik een goede vertaling kan doen” zucht ik. Maar ze zijn al weg naar een volgende vitrine.
Ook in dit museum blijft het voor hen heel lastig om meer te begrijpen van het dagelijkse leven voor kinderen tijdens de oorlog. Hier en daar blijft er iets hangen, zoals het verhaal van een kind dat zelf een spel ging namaken omdat hij thuis geen spelletjes had. Dat vinden ze een goed idee en de rest van de va