De Expo LATER WORD IK EEN SKELET van De Vrijstaat is een interactieve tentoonstelling over de dood en het leven. Want wat gebeurt er als je dood bent? Wat laat je van jezelf achter en waarom gaan mensen dood? Blogger Iris S.bezocht met haar gezin de expo en ontdekte hoe spannend het is voor kinderen om daar over na te denken.
Vier de dood bij de expo LATER WORD IK EEN SKELET van De Vrijstaat
“Een tentoonstelling over de dood? Is dat niet te eng voor mij?”, vraagt T. (8) als hij hoort waar we heen gaan. Samen met zijn broer B. (11) kijkt hij voor ons bezoek op de website van De Vrijstaat. DNA invriezen, lichtgevende schimmen maken, een interactief kerkhof, er is veel te doen bij de expo LATER WORD IK EEN SKELET. “Ik vind het wel heel leuk klinken, helemaal niet eng”, zegt B.
Als wij bij Het Gebouw aankomen, het nieuwbouwgebouwtje van De Vrijstaat waar de expositie in is, zien we als eerste een grote poster van een vrolijk, Mexicaans aandoend skelet met een snorretje. “Die ziet er uit alsof hij uit de film Coco komt”, roepen de jongens. Een medewerkster van De Vrijstaat staat ons al op te wachten. We worden hartelijk begroet en sluiten ons aan bij een groepje gezinnen dat al klaarstaat. De jongens krijgen eerst nog een paspoort met hun naam er op. Als ze daar vier stempels in hebben verzameld, mogen ze een keer gratis naar binnen.
Met een muntje de dodenrivier over
De ontvangstruimte van de expo LATER WORD IK EEN SKELET is meteen spannend. Op de spiegel staat dat de Styx de rivier is tussen de wereld van de levenden en de doden. Om er overheen te varen, moet je een muntje onder je tong leggen. Bij de spiegel staat een grote kom met dropmuntjes. Iedereen, ook de papa’s en mama’s, nemen een dropje. We stappen achter een gordijn op een vloer van spiegels, de dodenrivier. Een kinderstem stelt allerlei vragen over de dood. Wat gebeurt er als je doodgaat? Ga je dan ergens naar toe? Voel je kou als je dood bent? De spanning is van T’s gezicht af te lezen.
Beginnen in de bovenwereld
Dan worden we in twee groepjes verdeeld. Ons groepje begint in de bovenwereld. Daar krijgen we eerst een rondleiding en uitleg. Boven zijn er allerlei activiteiten rondom het thema de dood en iets op de wereld achterlaten. We zien een muur met allemaal voorwerpen, een altaartje, een bingomolen, een computerhoek, een boom en zelfs een badkuip. Dan mogen we in eigen tempo alles uitproberen.
De jongens lopen als eerste naar een bureautje waar uien en wat potjes op liggen. Bij de uien liggen mesjes en reageerbuisjes. ‘Maak jezelf aan het huilen en vang je tranen op’, staat er op de spiegel. Die uitdaging gaan ze graag aan. Ze snijden allebei een ui, ruiken aan het potje met tijgerbalsem en houden de ui dicht bij hun ogen, maar er gebeurt niks. Jammer, geen tranen.
Verdwijnen in een bad met ballen
We lopen verder naar de muur met voorwerpen. “Bedenk maar eens van wie iets zal zijn geweest. Wat voor verhaal hebben de spullen die achtergelaten zijn?”, vraagt de medewerkster. Er staat een bak met kaartjes die je bij een voorwerp kan hangen. B. is gefascineerd door een oude pop. “Ik denk dat het van een meisje is geweest dat heel vroeger leefde”, zegt hij. Hij schrijft het op het kaartje en hangt het erbij.
T. gaat ondertussen naar de grote zitzakken. Daar liggen koptelefoons op. Hij ploft op een zitzak neer en gaat luisteren. B. komt er ook bij zitten. Samen zitten ze te grinniken. “Het is een beetje een raar gedicht, vind ik”, zegt T. Ze proberen het bad ook uit. Dat ligt vol met ballen, om uit te proberen hoe het is om helemaal te verdwijnen.
Bingo met vragen over de dood
Ons volgende onderdeel is de gezellig behangen muur waar stoeltjes en een bingomolen bij staan. De medewerkster gaat met de jongens in de stoeltjes zitten. T. draait aan de bingomolen tot er een bal uit komt en zijn broer leest uit een bak het kaartje met het bijbehorende nummer voor. Het zijn allemaal vragen over de dood, die de jongens enthousiast beantwoorden. Leuk om op deze manier dit best zware onderwerp luchtig en bespreekbaar te maken.
“Voor wie is het erger als je doodgaat, voor jezelf of voor de mensen die overblijven?”, leest B. voor. “Hmm, ik denk toch voor de mensen die overblijven, want die moeten je dan missen. Ik denk dat je dat zelf niet voelt”, zegt hij bedachtzaam. De broertjes blijven nog lang bij de bingomolen zitten en beantwoorden bijna alle vragen.
Tijd weggeven aan iemand anders
Naast de bingohoek hangt er een kastje met een gat van onder en een koptelefoon erbij. T. zet de koptelefoon op en verdwijnt met zijn hoofd in het kastje. Even later gaat het kastje open en horen we hem opeens het liedje ‘Leef’ hard meezingen vanuit de kast. Grote broer is inmiddels naar de tijdschakelaar gelopen. Je kan daar een beetje tijd van je leven geven aan iemand anders. “Ik ga een half uurtje van mijn tijd geven aan T. Dan kan hij in die tijd extra buitenspelen of zijn huiswerk maken”, zegt hij serieus.
We zijn net onderweg naar het volgende onderdeel, als de medewerkster ons waarschuwt dat we over tien minuten naar de onderwereld gaan. “Nu al? Ik wil hier nog zo veel doen”, zegt B. Ze gaan zitten bij een knutselhoekje met allerlei lintjes en stiften. Hier kun je een gedenksteen maken voor iemand die je mist. De jongens maken allebei een steen voor onze overleden kat. Ze mogen de steen bij het ingerichte altaartje plaatsen.
Knutselen in de onderwereld
Dan mogen we de medewerkster volgen naar de ruimte beneden. Wat ziet het er hier mooi uit! Er staan houten tafels met vrolijk gekleurde tafelkleden, overal hangen mooie maar ook griezelige maskers en doodshoofden en boven de ruimte hangt een enorm beschilderd skelet. Het ligt er vol met knutselmateriaal en verf. De kinderen krijgen allemaal een beker limonade en mogen tortillachipjes eten. Ondertussen leggen de medewerkers uit wat we allemaal in deze ruimte kunnen doen.
Het thema van deze kamer is ‘Dia de los Muertos’, het Allerzielenfeest uit Zuid-Amerika waarbij de dood gevierd wordt. Er zijn hier twee knutselactiviteiten te doen: een skeletmasker beschilderen met verf, of een skeletlampion maken. Met de lampion kunnen de kinderen meelopen met De Vrijstaat tijdens de Sint Maarten optocht in Utrecht (op 10 november 2018).
B. en T. willen graag het masker beschilderen. De volwassenen krijgen ook een masker, want ouders worden aangemoedigd om ook mee te doen. We kliederen lekker een tijdje met alle felle kleurtjes verf, tot de jongens klaar zijn. “Die van mij is echt heel eng geworden, iedereen gaat vast schrikken als ik hem op heb”, zegt T. tevreden.
Reïncarnatie met vijf benen
Terwijl de maskers liggen te drogen, nemen we een kijkje in de kamer naast de knutselruimte. Hier hangen allemaal grote emmers aan kettingen aan het plafond. “Als je je hoofd er in stopt, zie je van alles, probeer maar”, moedigt de medewerkster ons aan. T. steekt zijn hoofd onder de eerste emmer en is meteen verkocht. In de emmer kan hij allerlei knopjes indrukken met antwoorden op vragen. Daarna krijgt hij te horen hoe hij terugkomt op aarde. “Ik kom terug als iemand met knalgroen haar en vijf benen en ik rijd dan op een slak!”, schatert hij. Hij probeert alle mogelijke combinaties uit en blijft maar terug onder de emmer duiken.
Sporen achterlaten in de wereld
B. wil graag terug naar boven als we tijd over hebben. Dat mag. Hij timmert een bordje met zijn naam er op voor in de gedenkboom. Samen planten de jongens ook wat verse graven in het virtuele kerkhof in Minecraft. “Willen jullie misschien nog een spoor achterlaten op onze sporenmuur?”, vraagt de medewerkster aan de jongens. Dat wil B. wel. Hij tekent de overleden kat en schrijft er de naam bij. “Zo blijft er altijd een spoor van hem over”.
Dan is het alweer tijd om op te stappen. De jongens vinden het allebei jammer. We zijn twee uur binnen geweest bij LATER WORD IK EEN SKELET, maar hebben nog niet alle activiteiten gedaan omdat ze met sommige onderdelen lang bezig bleven.
De medewerkers vragen bij het afscheid wat ze van de expo vonden. “Leuk!”, zeggen ze beiden in koor. “Ik vond de maskers maken het leukste, en de emmers”, zegt T. “En ik de bingo met de vragen”, vult zijn broer aan. Als ze horen dat er hier binnenkort ook een escaperoom komt, zeggen ze allebei enthousiast dat ze dan zeker terug willen komen.
Praktische informatie LATER WORD IK EEN SKELET
De expo LATER WORD IK EEN SKELET is te vinden in Het Gebouw van De Vrijstaat, het witte nieuwbouwgebouw in Leidsche Rijn in Utrecht. Parkeren kan (betaald) bij het schooltje er vlakbij. LATER WORD IK EEN SKELET is op zaterdag en zondag geopend van 12 tot 17 uur en is extra geopend op 24, 25 en 26 oktober (herfstvakantie).
De expo is op eigen gelegenheid te bezoeken. Twee keer per dag is er een begeleide rondleiding, om 12.30 uur en om 15 uur. Reserveren wordt aangeraden, de expositieruimte is niet erg groot en snel vol. De expo is geschikt voor alle leeftijden, er zijn activiteiten die leuker zijn voor kleinere kinderen, maar ook activiteiten die de grotere kinderen meer zullen aanspreken. Meer informatie is te vinden op de website van De Vrijstaat.
LATER WORD IK EEN SKELET is te bezoeken van 29 september tot 2 december 2018. De entree is 6 euro per persoon of 20 euro voor een gezinskaart.
LATER WORD IK EEN SKELET is ook een aanrader voor kinderfeestjes.
Zouden jouw kinderen LATER WORD IK EEN SKELET ook zo leuk vinden?
Meer lezen
Op zoek naar meer leuke uitjes voor nieuwsgierige kinderen? Klik & kijk voor meer inspiratie:
- NEMO Science center
- Continium in Kerkrade
- GeoFort in Herwijnen
- Direct naar alle blogs over kindvriendelijke musea
KidsErOpUit is te volgen opFacebook,InstagramenX (voorheen Twitter).
Dit blog is tot stand gekomen in samenwerking met De Vrijstaat. Zoals je van ons gewend bent delen we altijd eerlijk onze eigen mening en ervaringen.
