Soms komen lezers van KidsErOpUit met de prachtigste vakantieverhalen. Wij vinden het erg leuk om deze met jullie te delen, zeker als ze over zo’n mooi land als Noorwegen gaan. Blogger Annemiek laat je de 10 hoogtepunten zien van deze rondreis Noorwegen met kinderen. Ga er even voor zitten en geniet van dit heerlijke reisverslag. Wedden dat jij daarna ook naar Noorwegen wil met je gezin?
Dit artikel verscheen voor het eerst in 2017 en werd herschreven en geupdate in 2021
Volledige rondreis Noorwegen met kinderen boeken? Dit zijn onze favoriete reisbureaus:
– TUI
– ANWB Vakanties
– SNP Natuurreizen
– De Jong Intra Vakanties
– Nordic.nl
Rondreis Noorwegen met kinderen
Een rondreis Noorwegen met kinderen komt misschien niet als eerste in je op als je nadenkt over een zomervakantie. Duur, koud, weinig pretparken en zwembaden… Nu kloppen die eerste gedachten wel, maar gelukkig zijn er zoveel andere dingen die een vakantie in Noorwegen onvergetelijk maken! Het is een land waar je na iedere bocht (en dat zijn er héél veel) weer totaal nieuwe avonturen kan ontdekken. Onze vakantie was zo’n groot avontuur. En ja, we hebben koude en natte dagen gehad, maar daarvoor neem je een extra jas en trui mee. En die prijzen? Als je een beetje oplet in de supermarkt kun je best besparen. En uiteindelijk is je uitzicht gratis. Laten we nou juist dáár verliefd op zijn geworden.
Rondreis ‘Grethe’ van Buro Scanbrit
Omdat we nooit eerder in Noorwegen zijn geweest en we graag van alles willen zien, boeken we een rondreis van Buro Scanbrit. Dit reisbureau biedt veel rondreizen aan door Scandinavië en Groot Brittannië en heeft een grote database aan accommodaties. Op hun website kun je eenvoudig je wensen invoeren en dan attenderen zij je op de mogelijkheden. We kiezen voor een rondreis langs kampeerhutten, hyttes, omdat we geen zin hebben om iedere keer onze tent op te zetten en weer af te breken.
De rondreis Grethe brengt ons in 18 dagen met onze eigen auto langs nationale parken en de bekende fjorden. De reis is inclusief ferry en overnachting aan boord op de heenreis. Op de terugreis kiezen we liever voor een kortere overtocht naar Denemarken, zodat we nog tijd hebben voor een bezoek aan Legoland. Deze aanpassing wordt probleemloos doorgevoerd door Scanbrit en blijkt ook nog iets goedkoper. Ook reserveren we alvast de maaltijden aan boord tijdens de heenweg. Top!
10 hoogtepunten tijdens rondreis Noorwegen met kinderen
Een paar weken voor vertrek krijgen we de reispapieren: een boekje met tips en de route, een wegenkaart en een reisgids. Nu gaat de voorpret echt beginnen. Ook L. (10 jaar) en F. (8 jaar) worden steeds enthousiaster als we bespreken wat de plannen zijn voor onze rondreis Noorwegen met kinderen. We kijken op de kaart waar alles ligt, leren de namen van de nationale parken uit ons hoofd, bekijken foto’s in boekjes en op websites en proberen te onthouden wat we allemaal willen doen. We tellen de dagen af, we zijn er helemaal klaar voor.
Hoogtepunt 1: De bootreis Kiel-Göteborg
De dag van vertrek moeten we al vroeg op. Vanuit het diepe zuiden van ons land moeten we naar Kiel, in het noorden van Duitsland, bijna 600 kilometer. Er is veel file onderweg en even zijn we bang dat we de boot gaan missen. Maar gelukkig zijn we nog op tijd en kunnen we vrij vlot de boot op. We hebben een kleine tas apart ingepakt, zodat we niet met van alles hoeven te sjouwen. De kinderen pakken hun knuffels en dan stappen we de lift in. Inderdaad… een lift op een boot! De boot is gigantisch. Even zijn we bang om te verdwalen maar al snel blijkt dat het allemaal best overzichtelijk is. We lopen wat rond, kijken onze ogen uit en informeren hoe laat we kunnen eten. De mevrouw van het restaurant reserveert een tafel bij het raam. Tussendoor spelen de kinderen op het bovendek. De helikopterlandingsplek is ideaal voor een rondje tikkertje. Heerlijk na zo’n hele dag in de auto.
Benieuwd naar de tarieven en beschikbaarheid van deze overtocht? Die staan hier!
Het restaurant blijkt een buffet te hebben, waar je kunt pakken wat je wil. Er is genoeg keuze, zowel vis als vlees, brood en salade, warm en koud, kaas, taart en ijs. Ook het drinken is inbegrepen en dat is wel prettig aangezien in de bar de drankjes behoorlijk aan de prijs zijn. F. vult zijn bord met alle soorten brood en crackers die hij kan vinden en wat sla en Zweedse gehaktballetjes. L. durft voor vis te kiezen maar eet ook van de gehaktballetjes. En natuurlijk zorgen ze ieder voor een behoorlijk nagerecht. Tijdens het eten, met uitzicht op zee, beseffen we dat de reis echt begonnen is. Na het eten gaan we even het dek op en genieten van een prachtige zonsondergang. Deze vakantie kan nu al niet meer stuk!
We hebben een kleine hut gereserveerd, bestaande uit twee stapelbedden, een minibadkamer en een tafel met 2 stoelen. Ieniemienie, maar omdat we er echt alleen maar douchen en slapen, is het groot genoeg. We slapen heerlijk en hebben weinig last van het geschommel van de boot.
’s Morgens worden we gewekt door de intercom waar in alle talen wordt verteld dat het restaurant bijna open gaat en hoe laat we aankomen. We kleden ons aan en gaan weer naar het restaurant, waar het buffet dit keer gevuld is met ontbijtlekkernijen. Ook nu kaas, vlees, vis, maar ook warme gerechten zoals eieren en pannenkoeken. Er is fruit, yoghurt, gebak en natuurlijk melk, sap, koffie en thee. We eten ons buikje vol en gaan weer naar het dek om te zien hoe de boot de haven binnenvaart. Opnieuw wordt in alle talen van alles omgeroepen en we begrijpen dat we naar de auto kunnen gaan, dus dat doen we dan maar. Het uitrijden gaat heel soepel en we rijden zo de snelweg op richting Oslo. Maar eerst nog even genieten van het besef dat we in Zweden zijn.
Hoogtepunt 2: Overnachten in hyttes
Het allerleukste is toch wel het slapen in hyttes, boven in een stapelbed. De huisjes geven je een knus en huiselijk gevoel. We overnachten steeds 3 nachten op één plek en gaan dan weer verder naar de volgende. Steeds weer de verrassing wat voor hytte het zou zijn. Groot? Klein? Traditioneel? Is er een tafel? En een veranda? Wie slaapt waar? De kinderen hebben hun eigen afspraken over wie waar slaapt en installeren kussens en knuffels in hun eigen bed. Als ouders is het even wennen dat je niet standaard in een tweepersoonsbed ligt, maar veelal apart in een stapelbed. Uitzonderingen waren er echter óók: de kleinste hytte had namelijk wél een tweepersoonsbed. Ook hebben alle hyttes een elektrisch kacheltje en dat blijkt (ook in augustus) geen overbodige luxe.
Na inspectie van de hytte wordt de camping verkend: is er een speeltuin? Zijn er andere (Nederlandse) kinderen? Is er water? Waar is de wc? Hoeveel moet je betalen voor de douche? In een paar minuten is het allemaal duidelijk en brengen de kinderen verslag uit. Muntjes voor de douche worden apart gelegd en één keer hebben we ook muntjes om af te wassen nodig.
Vooraf is ons verteld dat we zelf voor de zekerheid kookgerei mee zouden nemen, omdat niet alle hyttes zijn uitgerust met pannen, borden en bestek. Omdat we tentkampeerder zijn, hebben we alles maar meegenomen, inclusief gasbranders, en dat was niet voor niets. Ja, je moet het ook allemaal meesjouwen, maar koken met je eigen spullen is toch net even wat prettiger.
Hoogtepunt 3: Pannenkoeken eten in een soort pop-up-schuurtje in de Middle of Nowhere
Vanuit onze camping in Leira (Strandheim Hyttetun, vlakbij Fagerness) besluiten we een rondje te rijden langs het wintersportdorp Beitostølen en over een kiezelweg via Vang weer naar ‘huis’.
In Beitostølen maken we eerst een wandeling door het aangrenzende natuurgebied. Het waait hard maar de zon maakt het nog best aangenaam. We klimmen op advies van de plaatselijke VVV-meneer langs een pad omhoog en komen uit op een glooiend stuk met prachtig uitzicht over Jotunheimen, wat zoiets betekent als het huis van de reuzen. We maken kennis met de typische begroeiing, het zompige mos en zien de eerste steenmannen. Dit zijn stapels van stenen die door wandelaar worden gemaakt. Sommige zijn wat rommelig, maar we zien ook prachtige steenmannen die kaarsrecht omhoog steken.
Op de terugweg naar de auto komen we langs enkele attracties voor kinderen, zoals trampolines en een mini parcours. En er is een afdaling voor skelters. In de winter kun je hier prima skiën en in de zomer willen ze blijkbaar ook graag iets verdienen. F. kijkt zijn ogen uit en wil ook, maar helaas… zijn lengte laat het niet toe. En eigenlijk zijn we ook niet op zoek naar dit type vertier.
We besluiten de tips van Buro Scanbrit op te volgen en rijden een onverharde tolweg, de Slettefjellsveien, in die ons naar een prachtige plek brengt. Daar, midden in de ruige, stenige heuvels, met in de verte een helderblauw meer, ligt een houten schuur, het Mugnetind Kafe. De schuur is half open, er staat een ketel op een groot vuur en een jonge vrouw staat aan een primitief fornuis in kleinere pannen te roeren. De schuur heeft aan één kant een enorm raam met uitzicht op het meer en de grijs-groene rotsen. Er staan een paar tafels en banken, de haard brandt, er liggen dekens. Blijkbaar kan het hier koud zijn, ook in de zomer. We besluiten plaats te nemen bij het raam en kijken onze ogen uit. Op een bord staat het menu geschreven en we puzzelen wat het allemaal zal zijn. We besluiten te kiezen voor het familie-menu, iets met sap, koffie en koek. Binnen een paar minuten krijgen we inderdaad sap (van verse bessen uit de directe omgeving van de schuur), koffie en pannenkoeken met jam, siroop en room. Alles smaakt anders dan thuis, maar het is allemaal even lekker. We beseffen dat dit een fantastische en unieke plek op aarde is.
De vrouw vertelt ons dat ze in de grote ketel kaas aan het maken is. Dat gaat duidelijk anders dan bij ons en als ze ons de kaas laat proeven blijkt ook dat de kaas heel anders uitziet en smaakt als bij ons. Het is een soort toffee-bruine, zachtere kaas waar je wel met een schaaf plakken van kunt snijden. De smaak is bijzonder, anders dan verwacht en we besluiten om in Noorwegen maar geen kaas te kopen en te wachten tot we weer thuis zijn…
Hoogtepunt 4: Bootsafari over het Geirangerfjord
Als je Noorwegen bent, wil je de fjorden zien. Maar wat doe je als je van iedereen hoort dat de boottrips op die fjorden uiteindelijk best saai zijn, vooral voor kinderen? Dan ga je een bootsafari maken. Je kunt vooraf reserveren en dat wordt eigenlijk ook aangeraden, zeker in de periode dat er veel vakantiegangers zijn. Omdat het weer niet alle dagen meezit, moet je vooraf duimen voor goed weer en heb je gereserveerd op een regenachtige dag, dan is dat misschien een teleurstelling. Omdat we verschillende fjorden bezoeken waar je een fjordsafari kunt maken, besluiten we niets te reserveren en het weerbericht in de gaten te houden. En te gokken op een plekje op een boot.
Op de dag dat we naar Geiranger vertrekken is het bewolkt maar niet koud. We genieten van de route en tellen de haarspeldbochten die ons naar beneden naar het dorp leiden. Onderweg zien we van alles de steile weg omhoog rijden: veel auto’s, maar ook campers, motoren, enorme caravans en ook touringcars. Stapvoets rijden we de bochten door, uitkijken naar onze tegenliggers. Beneden in het dorp is één grote parkeerplaats. Het is even wachten op een plekje maar je kunt er gratis staan zolang je maar wil. We lopen naar het boekingskantoortje en daar blijkt dat we geluk hebben. Om twee uur is er nog plek op de boot. Yes, het gaat lukken!
In de tussentijd eten we wat en drinken we op een terras koffie en appelsap. Natuurlijk bezoeken we de souvenirwinkeltjes waar we steeds weer hetzelfde zien: trollen, vikingen, mutsen, handschoenen, dat soort dingen. We overwegen een kaasschaaf in de vorm van een eland te kopen maar stellen het nog even uit. Misschien later een keer. De kinderen krijgen geen genoeg van deze winkeltjes en wij verlekkeren ons aan de prachtige Noorse truien.
Dan is het bijna twee uur en lopen naar de verzamelplek. Een mevrouw haalt ons op en samen met acht anderen gaan we naar de loods waar de speciale overalls hangen die je beschermen tegen opspattend water. Ook krijgen we een beschermbril en een reddingsvest aan. Een sterk marsmannetjesgevoel overheerst. We vervolgen de route richting boot en worden opgewacht door een stoere schipper met lang, warrig haar die al duidelijk wat uurtjes op het water heeft gezeten. Hij helpt ons aan boord en geeft enkele veiligheidsinstructies. Van binnen begint het te kriebelen… zou het hard gaan? Dan varen we pruttelend de haven uit en kijkt Faas me vragend aan: Is het dit? Gaan we niet harder? Ik zie de teleurstelling in zijn gezicht.
Als we even verderop buiten het zicht van de haven zijn, zet de schipper zijn voet op het gaspedaal en schieten we vooruit. De ogen van F. schitteren: wauw, wat is dit gaaf! Ook L. glimt van plezier. Meestal heeft ze het niet zo op snelheid, maar dit is wel even wat anders. We scheren over het wa