Huttentocht in Tirol met kinderen: de Virgentaler Sonnseitenweg

Een huttentocht met kinderen lopen is iets wat blogger Fieke al eerder deed. Het beviel zo goed dat het hele gezin nog een keer op huttentocht wilde gaan. Ze gingen op zoek naar een tocht die geschikt is om met kinderen te lopen in Tirol. Of deze huttentocht in Tirol met kinderen weer net zo avontuurlijk was als de eerste tocht? Dat lees je in dit blog.

Huttentocht met kinderen voor herhaling vatbaar

Wandelen in de bergen doen wij ontzettend graag met onze kinderen en dat leidde twee jaar geleden tot het idee om een meerdaagse huttentocht te gaan lopen. Onze eerste poging mislukte doordat het zeer slechte weer roet in het eten gooide maar gelukkig was de herkansing er één met een gouden randje.

De hele dag actief aan de wandel, genietend van de bergen en mooie gesprekken met elkaar. ’s Avonds een goede maaltijd in de berghut, spelletjes spelen en op tijd onder de wol zodat we de volgende dag weer fris en fruitig op pad kunnen gaan. Na onze eerst tocht wisten we dat we dit vaker wilde gaan doen als gezin.

Huttentocht in Tirol

Waar we bij onze eerste tocht de veiligheid van een speciale route voor gezinnen kozen willen we ons dit keer niet alleen beperken tot de routes van huttentochtmetkinderen.com. Oostenrijk is ons prima bevallen. Tirol is een prachtig gebied en we horen goede verhalen over het voor ons nog onbekende deel Oost-Tirol.

Dit deel van Oostenrijk ligt aan de zuidkant van de Alpen waardoor het vrij zonzeker is, ook fijn als je gaat wandelen. We gaan dus op zoek naar een huttentocht met kinderen in Oost-Tirol.

Waar moet onze huttentocht in Tirol aan voldoen?

Onze jongste is 7 jaar oud en hij is dus de bepalende factor met betrekking tot aantal kilometers en hoogtemeters die we per dag kunnen lopen. Vorig jaar liepen we etappes die voor volwassene in max 3,5 uur te lopen waren. Uit ervaring weten we dat wij er ongeveer anderhalf keer zo lang over doen met de kinderen.

De routes mogen dit jaar maximaal 4,5 uur duren en we willen maximaal vier dagen lopen.

Huttentocht Virgentaler Sonnseitenweg in Nationaal Park Hohe Tauern

We komen tijdens onze zoektocht bij het Virgentaler Sonnseitenweg terecht, een huttentocht langs het Virgental in Oost-Tirol. Dit gebied maakt onderdeel uit van het National Park Hohe Tauern. Het is een huttentocht van vier vrij lange etappes die je loopt tussen de 1500 en 2200 meter hoogte. Een tocht die bossen, alpenweides en ruige bergen combineert en eindigt bij een grote waterval.

Huttentochtroute aanpassen zodat het aan onze wensen voldoet

De route in zijn totaliteit lopen is geen optie. De eerste drie dagen zijn lange dagen van vijf tot zes uur lopen voor volwassenen. Één dag van 5 uur willen we best doen, maar dan moeten de andere dagen wel iets korter zijn. We kijken of we de route van de eerste twee dagen aan kunnen passen en dan de laatste twee dagen de volledige route kunnen lopen

We zien dat de eerste dag langs het Zedlacher Paradies loopt. Hier is ook een rondwandeling te maken. We kiezen ervoor om dag één vanuit Zedlach als dagwandeling te lopen. We slapen de eerste en tweede nacht dus in dezelfde plaats.

Voor de tweede dag kiezen we er voor om niet vanuit Zedlach te lopen maar rijden we met de auto naar Marin. Vanuit Marin is er een wandelroute de bergen in en pakken de Virgentaler Sonnseitenweg bovenop de berg weer op. De dag etappe duurt nu zo’n 3,5 uur voor volwassenen en moet dus prima te doen zijn.

Mogelijke aanpassingen route als je extra uitdaging zoekt of juist voor het eerst wilt kennismaken met een huttentocht

Wanneer je op zoek gaat naar huttentochten in Tirol of andere delen van Oostenrijk zul je zien dat met een beetje zoeken en informeren huttentochten aan te passen zijn zodat ze geschikt zijn voor gezinnen.

Wil je kennismaken met het lopen van een huttentocht en maar één nacht willen overnachten. Dan kan je prima je onze tweede etappe lopen en er tijdens de derde etappe voor kiezen om vanaf de Bodenalm niet omhoog te lopen maar terug naar het dal te gaan.

Wil je extra uitdaging toevoegen dan is het een optie om tijdens de derde etappe een uitstapje naar de Eisseehutte te maken. Deze hut ligt op 2521 meter hoogte vlak bij het bergmeertje Eissee. Een bijzondere ervaring de ruige bergen op te lopen en te overnachten op deze verlaten plek.

Wat neem je mee op een huttentocht in Tirol?

In het blog over onze eerste huttentocht in Kleinarl is veel informatie te vinden over wat je mee moet nemen tijdens een huttentocht. Denk hierbij aan kleding, rugzakken eten maar ook aan slaapspullen. Je vind er ook informatie over hoe je je voorbereid op een huttentocht. Voor deze huttentocht in Tirol geldt nagenoeg hetzelfde.

We zien op de route van de Virgentaler Sonnseitenweg wel dat er tijdens iedere etappe halverwege een berghut met horecavoorziening ligt. Hierdoor hoeven we geen eten voor de lunch mee te dragen en weten we dat we onderweg ons water aan kunnen vullen.

De kinderen zijn ook weer een jaar ouder dus dragen de kinderen allemaal wat meer spullen zelf. Met een goede rugzak die goed aangesnoerd zit bij de heupen blijkt dit ook geen enkel probleem te zijn.

De weersvoorspellingen in Oost-Tirol zijn heel goed voor onze wandeldagen, strakke blauwe lucht en behoorlijk warm. Toch twijfelen we er niet over om onze regenjassen mee te nemen. Want in de bergen weet je het nooit. Het weer kan zo van het ene moment naar het andere omslaan.

Wat er ook dit jaar weer mee moet is een stempelkaart voor de kinderen. Voor vertrek gaan we naar de lokale Tourist Office om een stempelkaart te halen. Hierin kunnen de kinderen bij iedere hut een stempel halen. Hebben ze genoeg stempels? Dan kunnen ze een medaille krijgen. Een leuke stimulans en beloning voor het lopen van een huttentocht

Huttentocht in Tirol dag 1: Zedlacher Paradies & bezoek Wodenalm

Het lopen van de huttentocht in Tirol zit aan het begin van onze zomervakantie in Oostenrijk en Duitsland. Het lopen van etappe 1 is gelukkig een korte route. Zo kunnen we even wennen aan het wandelen in de bergen en kunnen we ook bijkomen van onze lange autoreis gisteren. Met de auto rijden we naar het begin punt dat net buiten het dorp Zedlach iets hoger op de berg ligt.

Rondwandeling door een oud Lariksbos

Via een grote poort wordt de start van de Zedlacher Paradies rondwandeling aangegeven. De informatieborden vertellen ons al wat over dit gebied wat onderdeel is van het National Park Hohe Tauern. Op het informatiebord hebben we gezien dat er op verschillende plekken tijdens de rondwandeling informatieborden en metalen dieren zullen staan. Al snel vinden de kinderen de eerste plek.

Informatieborden en grote metalen dieren

We zien een doorsnede van een lariksboom van een paar honderd jaar oud. Aan de hand van historische personen/gebeurtenissen worden de jaarringen aangegeven. Zo krijgen we een goed beeld van hoe oud deze bomen zijn.

We lopen verder en al snel komen we de beloofde metalen dieren (kunstwerken) tegen. Leuk om een mier op deze grootte te kunnen zien. We merken dat dit echt een wandeling is die geschikt is om te lopen met kleine kinderen. De afstanden tussen de stops zijn gering.

Extra uitstapje naar de Wodenalm

Na 40 minuten komen we bij de grote metalen beer en we beseffen ons dat we al op de helft van de rondwandeling zijn. We besluiten dat we meer van dit gebied willen zien en kiezen voor een extra uitstapje naar de Wodenalm.

De Wodenalm ligt een kleine 300 meter hoger, dus dat wordt klimmen. We moeten allemaal weer wennen. Zeker omdat de route gedeeltelijk over een onverharde weg gaat. Het wandelen over kleine bergpaadjes is veel leuker. “Waarom wilden we dit stuk eigenlijk nog lopen?” vraagt de oudste van 11 jaar zeurend.

Gelukkig lopen we even later allemaal met goede zin verder. We komen uit bij de Wodenalm waar een berghut te vinden is. De lucht trekt een beetje dicht maar we kunnen prima buiten op het terras zitten.

Om de vakantie in Oostenrijk echt goed te beginnen lunchen we met de typische Oostenrijkse lekkernij Kaiserschmarrn, een soort pannenkoeken.

Leuke dagtocht voor gezinnen met jonge kinderen

We lopen via een andere route de berg af terug naar de metalen beer. Daar vervolgen we de rondwandeling Zedlacher Paradies.

We hebben heerlijk gewandeld maar ik vind dit stuk niet typerend voor een huttentocht etappe. Ik mis de vergezichten op de bergen doordat we zoveel in het bos liepen.

De route is een prima dagwandeling, zeker voor gezinnen met jonge kinderen.

Huttentocht in Tirol dag 2: flink klimmen, een prachtige alpenweide en mooie vergezichten

Na en stevig ontbijt trekken we allemaal onze wandelschoenen aan en checken onze rugzakken. Hebben we alles bij ons wat we nodig hebben?

We stappen de auto in en rijden in 10 minuten naar Marin. Aan de rand van het bos is een parkeerplaats waar we onze auto parkeren. Er staan meer auto’s van wandelaars. En dan is het zover, het is half elf, we gaan van start.

Ik vind het een klein beetje spannend. Zal deze huttentocht in Tirol net zo leuk zijn als die van vorig jaar? Zullen de etappes niet te lang zijn voor de kinderen? Voordat ik er erg in heb loopt iedereen al een stuk verder dan ik. Ik sluit snel aan.

Via de kruisweg omhoog naar het kerkje op de berg

We moeten de berg op, om de route van de Virgentaler Sonnseitenweg op te pakken. Dat wordt een flink stuk klimmen. We verlaten het weiland waar we begonnen en lopen het lariksbos in. We volgen het pad van een kruiswegroute omhoog naar de Allerheiligenkappele op de berg. Het pad slingert door het bos en gaat flink steil omhoog.

Gelukkig weten we dat we allemaal ons eigen tempo moeten lopen en dat we boven op elkaar wachten. Onze jongste bekijkt de kleine kruiswegkapelletjes onderweg met volle aandacht. Hij loopt van de één naar de ander. Dat houdt het tempo er goed in.

Als we zo’n 300 meter geklommen hebben zijn we bij het kerkje. Het bankje naast de kerk zorgt voor een mooie eerste stopplek na een uur klimmen. We hebben allemaal de wandelslag weer te pakken!

Een mooie alpenweide als beloning voor nog meer klimmen

We vervolgen onze weg omhoog. We moeten nog eens 250 meter klimmen naar 1945 meter hoogte. De kleine paadjes kronkelen door het bos. Mijn man en kleine vent sprinten vooruit. Die kleintjes hebben bij het klimmen voordeel van hun geringe gewicht, ze rennen zo omhoog.

Als wij dames eigenlijk een beetje klaar zijn met het klimmen lijkt het erop dat het einde inzicht is. We lopen langs een paar koeien en dan wordt het vlak vlakker en breder. Het pad loopt over in een groot grasland.

We lopen iets verder en worden dan verrast door een prachtig uitzicht over een alpenweide, de Gottschaunalm. De berghut die er staat wordt omringd door heel veel gekleurde bloemen. Wat is dit een mooi plekje zeg. Dit zijn de plekken die het lopen van een huttentocht met kinderen zo de moeite waard maken. Mijn jongste komt aan rennen: “Papa en ik waren hier lekker het eerste”.

Lunchen met lokale gerechten en genieten van de omgeving

Niet eerder heb ik een berghut gezien waarvan de tuin zo mooi is aangelegd. De hut staat midden op de weide met diverse zitjes om de hut heen. We zijn niet de enige maar gelukkig is er een tafel vrij. Wat fijn om de rugzakken af te kunnen doen en iets te eten en te drinken.

“Kijk mama, wat die mensen daar eten dat wil ik ook” roept mijn middelste. Ze ziet de lokale lekkernij krapfen, een soort platte oliebollen met poedersuiker. We bestellen ze en ook een plankje lokale vleeswaren met brood.

Terwijl ik heerlijk zit, rennen de kinderen alweer rond de hut. Ook zorgen ze dat hun stempelkaart van een stempel van deze hut wordt voorzien. Na een uur is het tijd om verder te gaan.

Prachtige vergezichten onderweg naar de Niljochhutte

We verlaten de alm en lopen via een klein pad verder omhoog. We lopen langs de ruige grijze bergtoppen en kunnen mooi van ons afkijken. Ik hou van die stoere ruige vergezichten. We passeren een stroompje en gooien een plens van het koude water in ons gezicht. Het is heerlijk wandelen in de volle zon, maar zo’n verkoelende plens ijswater doet goed.

We lopen verder en op een gegeven moment zien we in de verte een hut liggen. Dit lijkt onze hut voor de komende nacht te zijn. We moeten een stuk langs de bergen lopen om er te komen. We lopen langs een boerderij en komen even later op een onverharde weg die ons uiteindelijk bij de Niljochhutte brengt. Het is half vier. Wat hebben we een prachtige dag gehad van onze huttentocht in Tirol.

Overnachten in de Niljochhutte

De Niljochhutte ligt op een uitstekende punt, vanaf de hut kun je 360 graden om je heen kijken. De hut zelf is nog niet zo oud. Hij is een paar jaar terug opgebouwd van boomstammen. Niet alleen buiten maar vooral binnen is de hut echt prachtig en vergeleken met de hutten van vorig jaar ook wel ruim en luxe.

De eerste echte lange wandeldag zit erop. We zijn nu al blij dat we ook dit jaar weer een huttentocht lopen.

Het einde van de middag en begin van de avond brengen we door in de hut. Eerst genieten we op het terras van een goede maaltijd en daarna spelen we binnen spelletjes. Als de zon bijna onder is gaan we naar buiten om van de prachtige lucht te genieten. En dan kruipen we op tijd onder de wol.

Huttentocht in Tirol dag 3: eeuwige sneeuw, spelen in bergstroompjes en flink afzien

We staan op tijd op, pakken onze rugzakken in en gaan beneden in de hut ontbijten. We hebben allemaal heerlijk geslapen dus zijn uitgerust om aan deze lange derde etappe te beginnen. Het blijkt weer een zonovergoten dag te worden. We smeren ons goed in, nemen voldoende water mee en om negen uur verlaten we de hut.

Op weg naar de Bodenalm

Direct nadat we de hut verlaten hebben, lopen we op een smal bergpaadje door steile weilanden. Het pad is glooiend er hoeft dus niet heftig geklommen te worden. Overal tussen het gras zien we de mooiste bloemetjes staan. De middelste dochter heeft er vandaag zin in. Samen met mijn man loopt ze binnen korte tijd ver voor ons uit. Onderweg komen we langs een vijver met bergwater vol met vissen. De jongste wil natuurlijk even proberen om de vissen aan te raken.

We lopen verder door het groene landschap, ondertussen genietend van het zicht op de bergtoppen met sneeuw. Na anderhalf uur lopen, waarvan het laatste kleine stukje weer flink klimmen is (en we de kuiten goed voelen), komen we aan bij de hut op de Bodenalm. Het is zo warm dat we een plekje in de schaduw kiezen om even wat te drinken.

Keuzepunt: wel of niet de volledige lange route lopen van etappe 3?

De Bodenalm is het punt waar we de keuze hebben om de gehele route van etappe 3 te volgen of dat we het stuk richting de Eisseehutte overslaan. Het is 11 uur, het weer is goed en we lopen allemaal soepel. We besluiten dat het de hele tocht gaat worden.

We horen van wandelaars die terugkomen uit de Eisseehutte dat ze onderweg murmeltieren zijn tegen gekomen. Dat willen de kinderen ook wel zien, dus nog een extra reden om de lange route te lopen.

We vervolgen onze weg naar boven. Links van ons stroomt een beekje. Even verderop wordt ons pad verspert door een aantal koeien. Waar de meiden en ik kiezen om even van het pad te gaan om de dieren te passeren, lopen de mannen gewoon door op het pad en gaan de koeien netjes opzij.

Sneeuw en dammen bouwen in ijskoud bergwater

We lopen verder de berg op en zien in de verte sneeuw liggen. “Mogen we daar naar toe en sneeuwballen gooien, mama?” vragen de kids. Ik vertel ze dat we daar volgens mij wel langslopen dus dat het kan. En ja hoor, even later staan ze op de (keiharde) sneeuw. Er echt overheen lopen gaat niet, het bergriviertje stroomt er onder door, dus lijkt het niet helemaal veilig. Wel spotten we ons eerste murmeltier bij de sneeuw!

We komen bij het hoogste punt van onze wandeltocht vandaag waar we het watertje over moeten steken. Wat is het hier mooi. Hier moeten we even stoppen. De kinderen willen in het water met hun blote voeten. Voordat we het weten staan we allemaal in het ijskoude snelstromende water fanatiek dammen te bouwen. De tijd vliegt voorbij en opeens is het al bijna één uur. We eten nog wat en trekken de wandelschoenen weer aan. We moeten nog een groot deel van onze route lopen.

Wil je deze huttentocht inTiroluitbreiden naar de hoger gelegen Eisseehutte dan moet je vanaf hier verder omhoog lopen.

Bijna terug naar het dal

We lopen aan de andere zijde van het bergriviertje terug naar beneden. Onderweg spotten we opnieuw een paar murmeltieren. Het geluid van het snelstromende water horen we continue. We lopen het bos in en steken het water op verschillende plekken over. Het is fijn om in de schaduw te lopen want het is echt warm vandaag.

Even later lopen we vol in de zon op een alpenweide. Het dalen is voor de knieën zwaarder dan het klimmen. Nu is het nog belangrijker dat je je eigen tempo loopt. Het tempo van de kinderen is mij iets te traag, dus ik loop een stuk vooruit en Bob loopt achteraan met de kinderen tussen ons in.

We blijven dalen en ik vraag me af hoe lang dit duurt. Als we bijna terug in het dal zijn blijkt dat de normale route niet helemaal gelopen kan worden i.v.m. grondverschuivingen door regen. Dat verklaart het grote stuk dalen. Gelukkig zien we een bordje richting de Stabanthutte op de alternatieve route. Dat is onze eindbestemming voor vandaag, dus we zitten gelukkig goed.

‘Nog een klein stukje’ blijkt een heel eind lopen te zijn

Op de route beschrijving van de Tourist Information staat dat we vanaf hier nog een klein stukje licht de berg op moeten voordat we bij de hut zijn. Dit vertel ik de kinderen ook die al redelijk moe zijn.

We lopen omhoog het bos in met het idee dat we ieder moment de berghut in het vizier moeten krijgen. Na het bos gaat de route verder over via een heel smal steil paadje de berg op. We lopen weer in de volle zon. Zonder maar iets te zien van de hut. We zijn allemaal moe, maar vooral heel warm. Zeker de jongste

Als we een waterval tegenkomen zet Bob de jongste er zo’n beetje onder, om echt af te koelen. Hij drinkt flink wat water met ORS en is gelukkig weer het mannetje. Ik vul mijn waterflessen bij zodat we genoeg water hebben. Bob loopt met de jongste twee voorop, hun tempo is nu echt sneller dan het tempo van mij en de oudste. Wij stoppen ook net iets vaker om te drinken.

Als we boven aankomen denken we er toch echt te zijn. Maar oh nee, op het bordje staat dat het een half uur naar de hut is. Dalend, door een groot rotsblokkenlandschap.

Eindpunt bereikt: moe maar heel voldaan!

We klimmen en klauteren verder naar beneden. Gelukkig is dit stuk van de route in de schaduw. Het is een superstoer stuk van de route. Na een half uur komen we op een vlakker stuk terecht en krijg ik een appje van Bob: “Wij zijn bij het eindpunt, vanaf het bankje is het een klein stukje lopen.” Gelukkig, dat bankje zijn we net gepasseerd.

Dan zien we de prachtige Stabanthutte liggen, middenin het bos. Bob komt ons tegemoet lopen en neemt de rugzakken van ons aan. We ploffen neer op de banken die buiten op het terras staan en willen maar één ding: niet meer opstaan! Het is kwart over vijf. We hebben, op twee stops na, van negen tot kwart over vijf gelopen.

Even later zitten we met een lekker koud drankje op het terras. “Wat hebben we toch een stoere tocht met elkaar gelopen” zegt Bob. “Het was wel afzien op het laatst” zeg ik “maar we hebben het alle vijf gewoon gedaan!”. Wat ben ik trots op ons. Juist dit soort momenten van afzien maken het lopen van een huttentocht met kinderen zo speciaal.

Een sprookjeshut midden in het bos

De Stabanthutte lijkt niet op de gangbare berghutten. De hut lijkt op een huisje uit een sprookje. Het heeft zelfs een torentje. De jongste is de vermoeidheid alweer kwijt en speelt in het speeltuintje.

Door het mooie weer kunnen we op het terras eten. De kinderen gaan voor de soep met knakworst (twee hele knakworsten liggen er in de soep!) en Bob en ik genieten van een lokaal gerecht, een soort gevulde pasta. Na het eten verrassen we de kinderen met een ijsje als toetje. Dat gaat er wel in!

Om half negen gaan de kids naar bed. Het is mooi geweest. Deze hut werkt op zonne-energie dus de lampen werken ’s nachts niet. Wij genieten buiten op het terras onder het genot van een drankje na, terwijl het om ons heen donker wordt.

Huttentocht in Tirol dag 4: terug naar de bewoonde wereld, prachtige bossen en de watervallen als beloning

We ontbijten om acht uur zodat we om negen uur weer aan de wandel kunnen. Vanaf de hut zien we dat we het vijf kwartier naar Hinterbichl lopen is. We gaan terug naar het dal, de bewoonde wereld in. Wat hebben we een geluk met het weer, opnieuw geen wolkje aan de hemel te ontdekken.

De route van vandaag is een stuk korter als die van gisteren, dus we lopen op ons gemak naar beneden. In Hinterbilch stoppen we voor een eerste pauze en kunnen we ondertussen kijken hoe de route naar de Umbalfalle loopt. Je hebt hier de optie om naar de parkeerplaats te lopen en met de bus richting de watervallen te gaan, of je kunt er lopend naartoe. Wij kiezen natuurlijk voor de laatste optie.

Wandelend door het bos langs de Isel

Het is in het dorp zelf even zoeken naar het vervolg van de wandelroute. Maar uiteindelijk zien we we bij camping Bergkristall de wandelbordjes weer staan. Achter de camping vervolgen we onze route door het bos. We steken de rivier de Isel over en lopen verder met de rivier rechts van ons. Het eerste stuk is wat saai over een onverharde weg.

We klimmen omhoog en de Isel wordt langzaam maar zeker een steeds sneller stromende rivier die naar beneden klettert. Tussen het wandelen door heb je prachtig zicht hierop. We lopen nu op mooie kleine wandelpaadjes in een heel groene omgeving. Uiteindelijk komen we bij een brug die ons naar de andere kant van de Isel brengt. We lopen hier het bos uit.

Saai en warm stuk omhoog

We lopen een weiland door en komen aan bij de onverharde weg die naar de watervallen gaat. We blijken deze weg te moeten volgen. Het is warm, stoffig en heel droog. Dit is zeker niet het leukste stuk van onze vierdaagse wandeltocht. “Hoe ver is het nog?” horen we alle drie de kids regelmatig vragen. Mijn “gewoon rustig stapje voor stapje door blijven lopen” willen ze niet meer horen.

Alle dagjesmensen die de watervallen willen bezoeken lopen ook op dit pad en dat maakt het minder bijzonder. Af en toe komt er een paard-en-wagen voorbij die mensen naar de waterval brengen die niet willen/kunnen lopen.

Een volle stempelkaart, medaille voor deze huttentocht in Tirol

Na een goed half uur komen we aan bij de Islitzeralm. Een belangrijk punt van onze huttentocht in Tirol want als de kinderen hier een stempel halen hebben ze genoeg stempels voor een medaille. Vol trots laat de jongste zijn stempels zien.

Je zou denken dat dit het eindpunt is van onze wandeltocht. Maar dat is niet het geval. We moeten langs de waterval omhoog lopen. Voordat we dat doen is het eerst tijd voor de lunch, het is alweer kwart over één. We proosten tijdens de lunch alvast stiekem op een heel geslaagde huttentocht in Tirol.

Zeven uitkijkpunten over de Umbalfalle in National Park Hohe Tauern

En dan maken we ons klaar voor het laatste stuk klimmen van onze huttentocht in Tirol. Langs deze route zijn zeven uitkijkpunten gemaakt die je een goed zicht geven op de waterval. Het water dat vanaf één van de hoogste bergen uit Oostenrijk, de Grossvenediger, naar beneden dendert. Ook dit is onderdeel van National Park Hohe Tauern.

De uitzichtpunten zijn prachtige stalen kunstwerken die over de kloof boven het water hangen. Het is heerlijk om zo boven het water te hangen. Door het opspattende water zie je overal regenbogen verschijnen.

Ook al zijn de uitkijkpunten prachtig, na vier stuks besluiten we terug te lopen. De kinderen vinden het mooi geweest. We moeten nog naar de parkeerplaats onderaan de saaie weg lopen. Ook denken we dat de andere uitzichtpunten niet heel veel anders zullen zijn. Hooguit dat de waterval daar nog steiler is.

Terug naar de auto, het eindpunt van onze huttentocht in Tirol.

Nadat we dezelfde route langs de waterval teruglopen moeten we de gehele route over de onverharde weg naar Stroden lopen. In Stroden is een grote parkeerplaats waar ook taxi’s kunnen komen.

Onderweg naar beneden zijn we het er allemaal over eens. Wat hebben we ook dit keer weer een prachtige tocht met elkaar gelopen. Dit was zeker niet de laatste keer dat we een huttentocht liepen. Natuurlijk waren er bij iedereen momenten dat het even wat minder ging. Het was dit jaar heel warm. Ook al is dit weer veel fijner dan regen, toch is het zwaar.

Beneden aangekomen bellen we de Venediger Taxi centrale. We moeten een klein kwartiertje wachten op het taxibusje dat ons in slechts 20 minuten terugbrengt naar de auto. Het zit erop!

De Virgentaler Sonnseitenweg is een prachtige huttentocht in Tirol om met je gezin te lopen. De route is afwisselend en staat goed aangegeven. De hutten zijn prima geschikt om met kinderen te overnachten. De route biedt genoeg mogelijkheden om het zwaarder of lichter te maken.

Overnachten tijdens de Virgentaler Sonnseitenweg huttentocht in Tirol

De nacht voordat we begonnen met wandelen en de eerste nacht van de tocht verbleven we in Zedlach in het Zelachterhof. De andere twee nachten hebben wij in een berghut geslapen. De eerste avond in de Niljochhutte en de tweede avond in de Stabanthutte.

Zedlacherhof

Zedlach is een klein dorpje, aan het begin van het Virgental, met slechts een paar honderd inwoners. Het ligt niet echt in het dal maar op 1200 meter hoogte. Het gasthof ligt midden in het dorp en heeft appartementen voor 2-5 personen en één 2-persoonskamer te huur.

De appartementen zijn ruim en licht. Ons appartement heeft 1 slaapkamer en de andere twee slaapplekken zijn in de woonkamer. De open keuken is van alle gemakken voorzien. De appartementen beschikken allemaal over een balkon. Heb je het geluk aan de achterzijde te zitten, dan heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. Veel van de mensen die hier verblijven zijn wandelaars of fietsers.

Indien gewenst kun je gebruik maken van het ontbijtbuffet in de ochtend. Wij genieten twee ochtenden van dit heerlijke ontbijt met verse broodjes, yoghurt, verse fruitsalade, een eitje en diverse soorten beleg. Het is ook mogelijk om een ontbijttas te bestellen die bij je appartement bezorgd wordt.

Boek hier je verblijf bij de Zedlacherhof

Niljochhutte

De Niljochhutte is een nieuwe moderne hut gemaakt van boomstammen en ligt op 1990 meter hoogte. Om de hut heen ligt een groot terras van waaraf je een prachtig uitzicht hebt over de omliggende bergen. Bij binnenkomst valt het ons direct op hoe ruimtelijk en licht de hut is. Er zijn veel gezellige hoekjes maar ook veel ramen.

Het is rustig in de hut, dus wij krijgen als gezin de 14-persoons lager met stapelbedden voor onszelf. Niet eerder hadden we een kamer met eigen sanitair. Vorig jaar was dit allemaal gedeeld. Iedereen kiest zijn eigen bed en maakt zijn bed met de lakenzak op. En na een lange warme dag lopen voelt een frisse douche ook heerlijk. Dit is een prima hut als je een meerdaagse tocht wilt lopen en van comfort houdt.

We eten ’s avonds en ’s ochtends in de hut. De kaart biedt ruime keuze aan lokale gerechten. Een stevige maaltijd gaat er na een dag wandelen wel in. Gelukkig staat er ook patat met schnitzel op het menu, daar maak ik de jongste twee blij mee. Het ontbijt bestaat uit een klein maar prima buffet met brood, beleg en yoghurt.

Praktische informatie Niljochhutte

De hut beschikt over een 14-persoonskamer lager en een twee 4-persoonskamers en één 3-persoonskamer. Alle kamers zijn voorzien van sanitair

Prijs voor een overnachting voor volwassenen is 45 euro per nacht inclusief ontbijt (prijspeil 2019). Kinderen tot vijf jaar zijn gratis. Prijs voor kinderen en gezinnen zijn op aanvraag.

Stabanthutte

De Stabanthutte ligt op 1770 meter hoogte in het bos. Het is een heel sfeervolle hut en qua inrichting meer een traditionele hut. Door de kleine raampjes straalt het zonlicht mooi naar binnen, maar is het minder zonnig weer dan is het hier wel wat donker. Naast de hut ligt een groot terras met een kleine speeltuin en je kijkt prachtig weg over de bergen.

Op de eerste verdieping liggen de kamers. Wij hebben twee kamers tot onze beschikking. Bob ligt bij de meiden op de kamer, ze liggen in stapelbedden. Ik deel met de jongste het tweepersoonsbed. Er liggen heerlijke dikke dekbedden op het bed. Koud zullen we het hier zeker niet hebben.

Ik verbaas me er iedere keer weer over hoe schoon de hutten in Oostenrijk zijn, ook deze hut is weer spik en span. De bergschoenen moeten bij binnenkomst wel uit, maar ook dat is in iedere hut zo.

Het ontbijt eten we beneden in de hut. We worden voorzien van een lekker sapje, melk en brood en beleg. Iets minder keus dan bij de ander hut maar weer een prima ontbijt.

Praktische informatie Stabanthutte

De hut beschikt over een 4-persoonskamers en een 2-persoonskamer en een 9-persoons lager. Alle kamers liggen op de eerste verdieping. De kamers delen het gezamenlijk sanitair op de verdieping.

De hutten in Oostenrijk worden steeds duurzamer. Deze hut werkt op zonne-energie. In de avond is er dus geen licht beschikbaar. De eigenaren zorgen ervoor dat er op iedere kamer een ledlampje is voor als je ’s nachts naar de WC moet.

Prijs voor een overnachting voor volwassenen is 26 euro per nacht inclusief ontbijt en avondeten (prijspeil 2019). Kinderen tot vijf jaar krijgen 50% korting.

Alle info over de hutten in het Virgental, dus ook de Niljochhutte en de Stabanthutte, is te vinden op dewebsite van Virgental

Andere huttentocht in Oost-Tirol

In dit oostelijke deel van Tirol zijn ook andere huttentochten te lopen. Een hoger gelegen tocht die vlakbij onze route ligt is de Venediger Höhenweg. Een tocht van zes etappes waarbij je tot zo’n 2600 meter hoogte loopt en uitzicht hebt op één van de hoogste bergen van Oostenrijk: de Grossvenediger.

Een route die op de bergen ten zuiden van het Virgental ligt is de Lasörling Höhenweg. Een tocht van 5 etappes die net als onze tocht eindigt bij de Umbaltalfalle.

Op de website van Ost-Tirol kun je veel meer informatie vinden over huttentochten in dit deel van Tirol.

Ligging Virgental

Zou jij een meerdaagse huttentocht in Tirol willen maken met je gezin?

Meer lezen

Op zoek naar meer blogs over wandelen in Oostenrijk? Klik & kijk voor meer inspiratie:

• Wandelen rondom de Wolfgangsee met kinderen
• Paklijst huttentocht met kinderen: dit moet mee!
• Met kinderen in Karinthië wandelen
• Zo maak je wandelen in de bergen leuk voor kinderen
• Direct naar alle blogs over Oostenrijk

KidsErOpUit is te volgen opFacebook,InstagramenX (voorheen Twitter).

Dit blog is tot stand gekomen in samenwerking National Park Hohe Tauern Ost Tirol. Zoals je van ons gewend bent delen we altijd eerlijk onze eigen mening en ervaringen.

In dit blog staan affiliatelinks. Doe je een aankoop via zo’n linkje, dan krijgen wij een klein beetje provisie. Het kost jou geen cent extra, maar het helpt ons om deze website draaiende te houden. Dank je wel dus, als je hiervan gebruik maakt.