Portugal kent zoveel méér mooie plekken dan alleen de Algarve en de steden Lissabon en Porto. De Zilverkust, oftewel de Costa de Prata, verbindt de beide steden en biedt veel voor gezinnen met kinderen van alle leeftijden. Annemiek ging tijdens haar vakantie in Midden-Portugal op zoek naar de leukste plekken om met haar kinderen te bezoeken.
Costa de Prata, de Zilverkust in Portugal
Wij zijn een week op vakantie in het midden van Portugal. Na een paar dagen Lissabon willen we het liever iets rustiger aandoen en kiezen voor een logeeradres op zo’n 100 kilometer ten noorden van Lissabon en ongeveer 15 kilometer van het strand van Nazaré.
We verblijven op het meest kindvriendelijke vakantiepark van Portugal, Casa Cantiga, waarover ik al eerder schreef.Helemaal niets doen zit niet in onze aard en natuurlijk willen we iets van de omgeving zien. In de folders lezen we over wat we kunnen doen aan deCosta de Prata en samen met de kinderen maken we een plan.
Mijn zoon F. wil het liefst naar het strand. Hij wil de Atlantische Oceaan zien en rennen door de golven. Mijn dochter L. verheugt zich meer op een gezellig dorpje of kleine stad waar ze iets kan kopen van haar zakgeld. Voor een speeltuin of dierenpark lopen beide niet meer warm, maar een grot bezoeken lijkt ze juist weer erg spannend. Zelf zouden we graag een bezoek brengen aan één van de kloosters in de buurt en, net als L., wat dorpjes bezoeken. We ontdekken dat er prachtige uitzichtpunten zijn en maken zo een plan voor de komende dagen.
Nazaré, daar waar de hoogste golven aan land komen
We hebben veel gehoord over de badplaats Nazaré, gelegen halverwege de Costa de Prata. Nou, eigenlijk vooral over de golven van Nazaré. Die zouden wel hoger dan 35 meter kunnen worden. Er worden zelfs kampioenschappen golfsurfen gehouden en dat trekt jaarlijks veel bekijks. Helaas moet je daarvoor in de wintermaanden deze kant op komen. Wij zijn toch nieuwsgierig en vinden het niet erg om het te moeten doen met wat minder hoge golfjes.
We parkeren net buiten het dorpscentrum op een marktplein. Via een overdekte markthal lopen we richting strand. Langs een boulevard liggen kleine souvenirwinkeltjes en restaurantjes om en om naast elkaar en in de verte zien we een hoge rots met daarachter het dorpje Sitio. Je kunt er met een kabelbaantje naartoe als je wil.
Rennen door de golven
Het strand is breed en het zand zacht. F. heeft zijn schoenen al uit en rent richting het water. Van een afstandje lijkt de zee redelijk rustig, maar naarmate we dichterbij komen zien we de dat de golven toch makkelijk twee meter hoog worden. F. rent en springt, joelt van plezier. Zijn broek wordt natuurlijk nat maar dat maakt allemaal niks uit. Het is heerlijk om te zien hoe hij geniet.
Het gaat er behoorlijk ruig aan toe. Het zijn geen golven waar je je peuter alleen laat spelen. De kracht van de golven is sterk en we raden een rustiger strand aan als je met kleine kinderen wil genieten van de zee. Gelukkig zijn er genoeg strandjes met minder hoge golven in de buurt. Wie wil leren surfen raden we ook aan een ander strand te kiezen. Het strand van Nazaré is meer een strand voor geoefende watersporters. Het strand van Peniche staat bekend als prima plek om te leren surfen.
Sitio, het hooggelegen dorpje naast Nazaré
Als we enkele dagen later Sitio bezoeken en vanaf de hoge rots naar Nazaré kijken, zien we dat er met waterscooters op de golven wordt ‘gereden’. Vanaf deze hoogte is goed te zien hoeveel kracht dit kost.
Ondertussen genieten L. en ik van het uitzicht op het dorpje en de oceaan. De meeuwen balanceren op de wind. Achter ons staan oudere dames in typische klederdracht noten te verkopen. Ze dragen een korte plooirok, met daaronder wel zeven onderrokken en kleurrijke sokken tot onder hun knieën. Trots poseren ze met toeristen en genieten van alle aandacht.
Aan het dorpsplein van Sitio liggen tal van souvenirwinkeltjes waar voornamelijk kleding wordt verkocht. Er liggen veel wollen vesten en shawls uitgestald en dat is gezien de flinke wind geen overbodige luxe. Centraal aan het plein ligt een kerk, karakteristiek voor Portugal, zoals we er al meer gezien hebben: om binnen te komen moet je eerst behoorlijk wat trappen op. Wij danken voor de eer en wachten op de trappen totdat ons gezin weer compleet is en we verder gaan naar de volgende bezienswaardigheid.
De baai van Sao Martinho de Porto
Ten zuiden van Nazaré vind je een ander dorpje aan de Costa de Prata met eveneens veel strand en een boulevard met winkeltjes en restaurantjes: Sao Martinho de Porto. Hier is het water veel rustiger en is het spelen in de golven eerder wat saai. Dit komt doordat het strand in een kom-vormige baai ligt, waarbij de doorgang naar de oceaan maar enkele tientallen meters breed is.
Het strand van Sao Martinho de Porto leent zich beter voor een schepje en een emmertje. Mijn kinderen zoeken stokken en maken figuren in het zand. Natuurlijk rent F. voor het idee nog even door het water, maar de interactie met de golven is voor hem duidelijk te saai. “Gaan we weer terug naar Nazaré, mam?”
Grotten Mira de Aire, de mooiste van Portugal
In het binnenland van de Costa da Prata, aan de rand van een groot natuurgebied, liggen diverse grotten. Veel daarvan zijn te bezoeken. Wij besluiten een bezoek te brengen aan de grootste grot van Portugal en uitgeroepen tot Natuurwonder van Portugal: Grutas Mira de Aire.
We rijden door het beboste landschap en moeten regelmatig een flinke heuvel op. In de verte zien we dorpjes met witte huizen en oranje daken. De weg is redelijk goed aangegeven maar we houden Google Maps toch maar bij de hand.
Ondergronds natuurwonder aan deCosta de Prata
De entree van de grotten komt overeen met hoe we dat eerder al zagen in België: een kantine-achtige ruimte met een balie waar stenen en snoepgoed verkocht wordt. We kopen kaartjes en wachten tot de volgende rondleiding start. Als we binnen worden geroepen om een introductiefilm te gaan bekijken, zien we voor ons allemaal helmen hangen. “Moeten we die op, denk je?” vraagt L.. Ik heb geen idee en dus wachten we af. Als de film start, Franstalig ondertiteld, denken we in eerste instantie dat de rondleiding ook in het Frans zal zijn. Gelukkig is dat niet zo en vertelt de gids in het Portugees, Frans en Engels over wat er gaat gebeuren.
We volgen de gids en dalen de trappen af. Meteen wordt duidelijk dat het hier heel bijzonder is. Met gekleurd licht zijn de muren beschenen en de gids vertelt uitgebreid over hoe ze zijn ontdekt en hoe de onderzoekers te werk gingen. Door de grot is een pad aangelegd met regelmatig een trap naar beneden. Op verschillende plekken loopt water langs de muur naar ondergrondse meertjes en riviertjes. Voor de kinderen is de uitleg meestal te lang, zeker omdat alles in drie talen wordt verteld. Ondanks dat blijven ze vol verwondering kijken naar de prachtige druipsteentaferelen. We zijn alle vier behoorlijk onder de indruk.
Breid je bezoek uit met een frisse duik in het aquapark
Na ongeveer een uur ondergronds te zijn geweest, komen we zo’n 300 meter van de ingang weer buiten. Nadat we gewend zijn aan het licht lopen we door het dorp terug naar de ingang. We zien een klein waterpark dat nog niet klaar is voor komend seizoen maar weten dat in de zomermaanden hier veel mensen de rest van de dag verblijven.
De grotten zijn dagelijks te bezoeken vanaf 9.30 uur. In de maanden juli en augustus zijn de grotten open tot 20 uur en in de overige maanden gaat de deur al eerder dicht. De grotten zijn niet toegankelijk voor kinderwagens en niet geheel te bezichtigen voor mensen in een rolstoel. Informatie over de openingstijden en de tickets vind je op de (Portugese) website.
Real Abadia de Santa Maria de Alcobaça
Het is een hele mond vol, deze volledige naam van dit prachtige cisterciënzer klooster uit de 12e eeuw, gelegen in het centrum van de stad Alcobaça. Het klooster zelf is evengoed een hele beleving. Als je ervoor staat, op het grote plein, is het al bijna niet te bevatten hoe groot het is en naarmate je dichterbij komt, wordt het alleen maar indrukwekkender.
Net als in Sitio, moeten we eerst een aantal trappen op om bij de ingang te komen. Maar dit klooster is zoveel groter dan de kerk in Sitio dat we onze ogen uitkijken. Nadat we de grote deuren gepasseerd hebben, staan we achterin de kerk. We zien enorm hoge pilaren links en rechts van ons en in het midden twee rijen met sobere houten banken.
Indrukwekkend klooster
Voordat de we de kerk inlopen, slaan we linksaf om het klooster te betreden, waarvoor we tickets kopen. In de eerste ruimte zien we tegelschilderingen van zeker twee meter hoog. Als we verder lopen staan we midden in de kloostergang. Ook hier is sprake van een sobere bouwstijl met weinig details. De schoonheid zit ‘m in de eenvoud.De ruimtes die grenzen aan de kloostergang zijn ruim, open en hebben prachtige plafonds. Zelfs de keuken is groots en indrukwekkend.
Het valt me op dat mijn kinderen ook onder de indruk zijn, zo stil lopen ze rond en bekijken ze alles aandachtig. Helaas is een groep scholieren minder stil. Ze hebben ontdekt dat het in de keuken lekker galmt en joelen en roepen zodat iedereen het meekrijgt. Het verbaast ons dat er niemand is die ze corrigeert terwijl duidelijk zichtbaar is dat veel bezoekers zich storen. Gelukkig zijn de scholieren bijna klaar met hun bezoek en keert de stilte terug.
Het beroemde liefdesverhaal vanAlcobaça
Nadat we het klooster (letterlijk) van binnen en buiten bekeken hebben, keren we terug naar de kerk. Daar lopen we richting zijbeuken, waar de twee enorme graftombes staan van kroonprins Don Pedro van Portugal en zijn minnares Inês de Castro. De vader van Peter, Koning Alfons IV van Portugal, vermoordde Inês omdat hij deze liefde niet erkende. Nadat Koning Alfons IV stierf, liet Peter zijn geliefde opgraven om haar opnieuw te begraven in de kerk van Alcobaça. Zelf ligt hij tegenover haar begraven zodat ze op de dag van de verrijzenis elkaar in de ogen kunnen kijken.
Wij begrijpen wel waarom het klooster op de werelderfgoedlijst staat en waarom de Portugezen dit klooster hebben uitgeroepen tot één van de zeven wonderen van Portugal. Wil je het klooster ook bezoeken? Check dan de website voor de actuele openingstijden en de prijzen voor een ticket. Kinderen mogen gratis naar binnen en er zijn voordelige combinatietickets te koop als je ook naar de kloosters in Tomar en Batalha wil gaan. Het klooster en de kerk zijn deels toegankelijk voor kinderwagens en mensen in een rolstoel.
Óbidos: Ginha en blauwe handafdrukken
Eén van de andere hoogtepunten van de Costa de Prata is het vestingstadje Óbidos. Collega-blogger Daphne heeft in dezelfde week als wij dit stadje bezocht en schrijft in haar blog over Centraal Portugalover haar ervaringen. L. haar wens om een dorpje (of stadje) te bezoeken komt op deze plek volledig uit. Er zijn genoeg souvenirwinkeltjes te vinden en de sfeer is, ondanks de regen, heerlijk relaxed.
Chocoladebekertjes en blauwe verf
We slenteren door de straatjes van Óbidos en gaan op zoek naar de muur die eromheen ligt. Onderweg daarnaartoe kunnen we er niet omheen en drinken traditioneel een Ginha uit een chocolade bekertje. Gelukkig is er een alcoholvrije variant zodat de kinderen kunnen meedoen. De witte huizen met blauwe randen zijn zeer kenmerkend voor Óbidos. Veel mensen vinden het leuk om met hun handen door de blauwe verf te gaan en dan hun hand op het witte deel te stempelen, alle verbodsbordjes ten spijt. F. wil het ook proberen maar helaas voor hem mag hij alleen een blauwe stip op zijn neus zetten.
Wij klimmen verder en komen uit bij het kasteel dat hoog boven de vesting uitsteekt. Vader en zoon klimmen op de muur en zouden het liefste helemaal rondom lopen. Maar de stenen zijn glad van de regen en gelukkig besluiten ze al snel om te keren. Er zijn verschillende plaatsen waar je de muur makkelijker kunt beklimmen en zodoende van het uitzicht kunt genieten.
Casa Cantiga: een prima uitvalsbasis om de Costa de Prata te verkennen
Zoals in de inleiding al werd genoemd, logeren we enkele nachten op Casa Cantiga. Dit kindvriendelijke vakantiepark met verschillende huuraccommodaties is een heerlijke uitvalsbasis om de omgeving te verkennen. Wij slapen in de glamping-cabins ‘O Figo’, met onder andere een eigen houten cabine voor de kinderen, een overdekte buitenkeuken met complete inventaris, een privé badkamer en eigen afwasplek.
Het vakantiepark vlakbij de Costa de Prata is volledig ingericht op kinderen, zowel qua aanbod van activiteiten als qua veiligheid. Er zijn twee zwembaden, verschillende speelplekken binnen en buiten, geitjes, cavia’s en kippen en een kleine minigolfbaan. Wie wil kan deelnemen aan een gezamenlijke pizza-avond of meegaan naar het strand om te leren surfen.
Ligging
Meer lezen
Op zoek naar meer blogs over Portugal? Klik & kijk voor meer inspiratie:
- Casa Cantiga, een kindvriendelijk vakantiepark
- Centraal Portugal met kinderen
- Ria Formosa, National Park in Portugal
- Dinopark Lourinha in Centraal Portugal
- Direct naar alle blogs over Portugal
KidsErOpUit is te volgen opFacebook,InstagramenX (voorheen Twitter).
Dit blog is tot stand gekomen in samenwerking met Casa Cantiga. Zoals jullie van ons gewend zijn delen we altijd eerlijk onze eigen mening en ervaringen.
