Helemaal in het zuiden van Duitsland ligt Alpenwelt Karwendel, een prachtig stukje van de Duitse Alpen. Saskia wandelde door de Leutascher Geisterklamm vanuit Mittenwald, maar deze kloof is ook vanuit het Oostenrijkse Leutasch te bereiken. Je wandelt er zelfs door beide landen, dat maakt deze avontuurlijke wandeling net een beetje meer bijzonder.
Vanuit Mittenwald naar de Leutascher Geisterklamm
We rijden door het centrum van Mittenwald op weg naar de Leutascher Geisterklamm. Het is eind april en het heeft twee dagen gesneeuwd, totaal niet gebruikelijk in deze regio voor deze tijd van het jaar. Het centrum ziet er gezellig uit ondanks de natte witte drab op de stoepen. Ik kan me voorstellen dat het hier in de zomer gezellig druk is.
Net voorbij de brug over de rivier de Leutasch parkeren we de auto. Voor een paar euro mogen we hier de hele dag staan. We lopen een klein stukje terug en via het pad langs de Leutasch komen we bij de start van de route door de Leutascher Geisterklamm. We bestuderen de kaart. Gaan we voor de kortere blauwe route van 50 minuten of de langere rode route van 2 uur? “De blauwe, de blauwe, ik wil de blauwe korte route” zeurt zoon C. Hij heeft een ‘ik-wil-echt-niet-wandelen’-bui. We weten inmiddels dat zo’n bui bij hem voorbij is zodra we begonnen zijn aan de wandeling. “We kijken bij de splitsing van de blauwe en de rode route wel wat we doen” zeg ik. Zo, even geen discussie meer hierover.
Met de blauwe route naar de Panoramabrücke
We wandelen in de sneeuw omhoog. Wauw, wat is het hier mooi met sneeuw! Vooraf baalde ik ervan dat het ging sneeuwen, maar nu is het volop genieten. C. heeft al lol in het wandelen, tja, zodra er een klein beetje uitdaging in zit vindt hij een wandeling leuk. “Komen jullie nog?” roept hij ongeduldig ergens voor ons bij een splitsing. Regelmatig worden we getrakteerd op een lading smeltende sneeuw op ons hoofd. Brrr, doorlopen dus maar.
Onderweg komen we enkele borden tegen die iets vertellen over het verhaal van de geesten van de Leutascher Geisterklamm. We hebben geen zin om de toch wat lange verhalen te lezen en lopen verder. We zijn nieuwsgierig wat we gaan zien tijdens onze wandeling.
Na ongeveer een kwartier lopen komen we bij de Gletscherschliff Hutte. Hier kan je traditioneel Beierse gerechten eten en vanaf het terras is er een mooi uitzicht over de omgeving. Een heerlijke plek om in het zonnetje een pauze te houden.
Een stukje verder zien we opeens dat we bij de Duits-Oostenrijkse grens zijn. “Ik ben al in Oostenrijk!” roept C, “M., kom je ook?”. Een stukje verder is de splitsing van de blauwe en de rode route. Door de sneeuw weten we niet goed hoe het pad verder zal zijn, het is af en toe best glad. We kiezen daarom toch voor de kortere blauwe route. Zonder sneeuw zal de rode route vast goed te doen zijn.
We dalen af en zien opeens tussen de bomen door de Panoramabrücke al. Het pad naar de brug is van roosters waar je doorheen kan kijken. Ok, dat vind ik eigenlijk best eng. Maar ja, een andere optie is er niet, dus blik naar voren en niet naar beneden kijken. Vanaf de brug kunnen we goed in de kloof kijken. Ver onder ons zien we de groenblauwe Leutasch stromen. Wauw! Als ik me omdraai word ik getrakteerd op een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen. Die onverwachte sneeuwval voelt nu als een cadeautje.
Na de brug gaat de blauwe route naar rechts. Door een stukje van de rode route te volgen kunnen we de Höllbrücke nog zien.
Een klein stukje van de rode route naar de Höllbrücke
Linksaf dus, met de rode route mee. Dat is niet heel ingewikkeld, gewoon het roosterpad volgen. Trappetje op, trappetje af en ondertussen genieten van het uitzicht dat steeds verandert en ons vaak doet stoppen. Al snel zijn we bij de Höllbrücke. Het is nu rustig op het smalle pad, maar ik kan me voorstellen dat het in de Leutascher Geisterklamm in de zomer een stuk drukker is. Nu hebben we alle tijd en ruimte om vanaf de brug naar de kloof te kijken. C. vermaakt zich met sneeuw naar beneden gooien en G. loopt naar een kapelletje dat via een zijpad te bereiken is. Dochter M. en ik kijken ondertussen naar al het natuurschoon om ons heen.
Als we uitgekeken zijn lopen we dezelfde route terug. Bij de Panoramabrücke komen we weer op de blauwe route. Via een zigzag pad lopen we naar beneden. Het pad is door de smeltende sneeuw erg glibberig. “Ik ben blij dat wij met wandelstokken lopen” zegt M. Ik kan dat alleen maar bevestigen, die komen hier goed van pas.
Eenmaal beneden zijn we het allemaal met elkaar eens: de avontuurlijke wandeling door Leutascher Geisterklamm is prachtig!
M. en C. hebben inmiddels de zomer in hun hoofd en willen een paar honderd meter verder pootje baden in de Leutasch. Een schoen en een sok gaat uit en de blote voet gaat het water in. “K-k-k-koud” concludeert M. al snel. C. voelt twee keer met zijn blote voet om tot dezelfde conclusie te komen. “Het is zeker water van het ijs en de sneeuw?” vraagt hij. Ja, het is vooral smeltwater en dus ‘lekker fris’.
De groene route naar de waterval
Bij de ingang van de Leutascher Geisterklamm is het mogelijk om de groene route naar de waterval te kiezen. Tijdens ons bezoek is deze route nog gesloten, vermoedelijk vanwege de sneeuw. Er staat een draaihekje voor de ingang van deze route. Zou je hiervoor moeten betalen? Ik kom er niet achter. Maar de Duitsers kennende zal dit niet de hoofdprijs zijn. Als we een volgende keer in de zomer in Alpenwelt Karwendel zijn gaan we hier alsnog kijken.
Vanuit het Oostenrijkse Leutasch naar de Leutascher Geisterklamm
De Leutascher Geisterklamm is ook vanuit het Oostenrijkse Leutasch te bereiken. Vanuit Mittenwald is het 4 km rijden naar de andere kant van de kloof. Wij rijden hierheen om te lunchen bij Leutascher Klammstuberl. Als we het vergelijken met de hut die we aan het begin van onze wandeling tegen kwamen, dan is deze een stuk kleiner en de kaart eenvoudiger. Maar patatjes met bratwurst gaan er na onze wandeling goed in. Achter het restaurant ontdekken M. en C. een klimbos, leuk om in de zomer te combineren met de wandeling door de Leutascher Geisterklamm.
Handig om te weten voor een wandeling met kinderen door de Leutascher Geisterklamm
De Leutascher Geisterklamm is gratis toegankelijk, alleen voor de groene route naar de waterval lijkt het alsof je moet betalen. De route is niet te doen met wandelwagens. Met een rugdrager kan wel, zorg er alleen wel voor dat je lievelingsknuffels goed vastmaakt. Als ze die laten vallen dan ben je ze echt kwijt.
De afstand van de blauwe en de rode route is goed te doen voor de meeste kinderen. Hier en daar zijn er flinke stijgingen of dalingen, maar als je je eigen tempo aanhoudt is het goed te doen. Op sommige plekken vond ik het pad best dicht langs een afgrond gaan. Hou daar je kinderen dus goed in de gaten.
Kende jij de Leutascher Geisterklamm al? Zouden jouw kinderen een wandeling hier ook zo avontuurlijk vinden?
Meer lezen
Op zoek naar meer mooie wandelingen in het zuiden van Duitsland? Klik & kijk voor meer inspiratie:
- Wandelen en rodelen in Oberstaufen
- Een heel gaaf boomkroonpad in Allgau
- Rappenlochslucht in Dornbin (net in Oostenrijk)
- Breitachklamm met kinderen
- Direct naar alle blogs over Duitsland
KidsErOpUit is te volgen opFacebook,InstagramenX (voorheen Twitter).
Dit blog is tot stand gekomen in samenwerking met het Duits Verkeersbureau en Alpenwelt Karwendel. Zoals je van ons gewend bent delen we altijd eerlijk onze eigen mening en ervaringen.
