De grootste fan van de special “Uit de oude doos” is mijn moeder. Ze vindt het leuk om te lezen hoe ik onze vakanties van vroeger herinner, maar ook om de andere vakantieverhalen uit de oude doos te lezen. Helemaal speciaal vind ik het dat ze voor mij een gastblog heeft geschreven over een vakantie uit haar eigen kindertijd. Lieve mam, dank je wel!
1959 in Nijverdal
Deze foto is gemaakt in 1959, toen nog met een fototoestel dat tegen je middel aangehouden moest worden en op die manier kon je door een klein glaasje kijken naar het beeld. Mijn moeder maakte deze, achteraf waardevolle, foto in Nijverdal. Mijn vader zit er de aardappelen te schillen voor het gezin, vader, moeder en (toen nog) vier kinderen. Het was onze eerste vakantie, vanuit Almelo gingen we op de fiets naar een klein primitief huisje, vrijstaand in een bosje. Grenzend aan ons terrein was een ander perceel met ook een zomerhuisje. En daar zat een gezin uit Diemen in, met o.a. een meisje, Antoinette, van zeven jaar. Ik werd net acht jaar, dus dat was erg leuk!
Wij speelden met elkaar en beloofden elkaar te schrijven, zo gezegd zo gedaan. De daarop volgende jaren kwam dat gezin elke zomervakantie naar Nijverdal en bezochten ze ons in Almelo, zij hadden al een auto! Ik mocht dan met hun mee naar het huisje en een paar dagen logeren, best wel spannend. Ik weet nog dat ik daar elke avond op het aanrecht moest staan en helemaal werd gewassen door de oma die er altijd ook was. Het was voor mij heel ongewoon en een beetje raar.
Ook herinner ik mij dat wij bij het grote echte huis wat bij het zomerhuisje hoorde, eens een kip zonder kop paniekerig zagen rondlopen tot hij omviel. Al de volwassenen hard lachen, zo ging dat toen nog. Een erg leuke herinnering heb ik aan het feit dat ik Miss Nasibal werd genoemd door haar vader. Elk jaar gingen we wel een keer wat lekkers halen bij de snackbar en ik koos altijd een nasibal. Thuis gingen we nooit naar de snackbar, dus echt smullen was het!
Antoinette en ik bleven schrijven; “hoe gaat het met jou, met mij gaat het goed” en in de Sinterklaastijd stuurden we elkaar een pakketje. Altijd een leuke verrassing, eenmaal kreeg ik een doos met gebreide Barbiekleertjes. Ik had alleen genaaide kleertjes, dus wat was ik blij!
Toen ik tiener werd mocht ik met de trein naar Amsterdam en werd door hun met de auto bij het station afgehaald. Ik kan mij nog goed herinneren hoe ik mijn ogen uitkeek, voor het eerst in Amsterdam en voor het eerst ging ik de zee zien!
Nu zijn we 55 jaar verder en ondanks onze grote verschillen: zij gymnasium, ik huishoudschool, zij werk in de computer business, ik in de zorg, zij geen kinderen, ik drie stuks, zij verre reizen, ik vaak in ons eigen land, hebben we een waardevol contact met elkaar. Tegenwoordig zien we elkaar een paar keer per jaar en chatten we via Wordfeud.
Zo kan zo’n vakantie, 15 km van ons huis, zulke levenslange plezierige gevolgen hebben.
Meer lezen
Zin om verder te mijmeren bij oude vakantiefoto’s? Klik & kijk voor meer inspiratie:
- 1988 in het NIVON-huis in Eerbeek
- 1984 bij de Duitse boer
- 1985 in Joegoslavië
- 1987 in Polen
- 1989 kamperen bij de boer
- 1983 in Limburg
KidsErOpUit is te volgen op Facebook, Instagram en X (voorheen Twitter).
Wat een prachtige vakantie herinnering en wat leuk om te lezen!
Wat een ontzettend leuke rubriek! Ik heb genoten van het verhaal. Grappig ook hoe razendsnel de manier van reizen veranderd is. Gister was ik met mijn kinderen in Schoorl. Een uitstapje voor een doodgewone zondag. Mijn moeder ging daar vroeger op vakantie. Met de fiets vanaf ons dorp. Vanuit het werk van opa konden ze dan een huisje huren, waar ik ook nog wel eens logeerde later!
Dat viel mij ook al op. Maar ook de manier van fotograferen. Die is de laatste 10 jaar echt in een stroomversnelling gekomen met de komst van de digitale camera…
Leuke verhalen!!
Hoe heette deze campimg?
Ik vraag dit omdat mijn ouders en mijn broer en zusssen in 1961 naar nijverdal zijn geweest!!
we zijn nu op zoek naar de camping de paddestoel,zijn we nog foto`s van!!
Helaas weten we de naam van de camping niet.
Leuke verhaal, ik herken deze verhalen van mijn broer en zussen!!