1 april is de dag waarop we grapjes maken. Op deze lollige “De dag van…” laat ik jullie mee genieten van 5 dingen die niet grappig zijn tijdens een vakantie met kinderen. Kunnen jullie vandaag ook even lachen om een ander ;-).
Gingen we de boot naar Göteborg halen?
In 2008 gingen we naar Noorwegen en op de heenweg namen we de boot van Kiel naar Göteborg met vertrek om 19 uur. Het is vanaf ons huis 500 km rijden. Mijn collega’s waren er duidelijk over: als je om 12 uur vertrekt ben je ruim op tijd in Kiel. Dat leek me al erg optimistisch, dus vertrokken we rond 10 uur. Na onze eerste stop kwamen we in een file terecht. Een hele lange file die ongeveer tot aan de haven van Kiel stond… Met 30 km per uur reden we richting de boot. De tijd vloog voorbij. Ik wrong me letterlijk in allerlei bochten om dochter M. de fles te geven. Een sanitaire stop voor ons zat er echt niet in. Ondertussen draaiden m’n hersens overuren voor een plan B om in Noorwegen te komen. Totdat net voor Kiel de file oploste en wij in een razend tempo naar de haven reden. Nog net op tijd om als een van de laatste de boot op te kunnen!
Kregen we pechhulp tijdens een Nationale feestdag?
Op een zondag in 2013 vertrokken we met de caravan achter de auto naar Frankrijk. Alles ging voorspoedig en in België maakten we rond 9 uur ’s ochtends onze eerste stop. Heel toevallig zag ik een los snoer hangen tussen de caravan en de auto. Bij nadere bestudering bleek dat het koppelstuk tussen de auto en de elektrakabel van de caravan te zijn verdwenen. Vast verloren op de hobbelige Belgische snelwegen. Wat nu? Zonder koppelstuk deed de verlichting van de caravan het niet. Dus geen remlicht en geen richtingaanwijzers. Hartstikke gevaarlijk. We belden de alarmcentrale en ze gingen voor ons rond bellen. Helaas bleek het niet alleen zondag te zijn, maar ook een Nationale feestdag vanwege de kroning. Alles was dicht. De oplossing: kom maar naar het steunpunt in Breda om het onderdeel op te halen. Kinderen weer in de auto, want de parkeerplaats waar we stonden was niet echt kidsproof. Caravan afgekoppeld en samen met mij en een boek achter gelaten op de parkeerplaats. Net toen ik mijn eerste vakantieboek uit had kwam G. met de kinderen en twee nieuwe koppelstukken terug.
Kan een caravan op slot zonder sleutel?
Toen wij nog een caravan hadden, lag onze caravansleutel altijd in de caravan als we bij onze kampeerplek waren. Dat ging jaren goed, want de caravandeur kan alleen echt op slot met de sleutel in het slot aan de buitenkant van de deur. Tenminste, dat dachten we… Tijdens een heerlijke table d’hotes tijdens onze laatste avond op Le Cheval Rouge was onze caravan ook open. M. was bijna 4 en ging twee keer even iets uit de caravan pakken. De tweede keer lukte dat niet, want ze kreeg de deur niet open. Een van ons liep met haar mee en kreeg de deur ook niet open! Daarna met z’n tweeën proberen, maar nee, de caravan zat echt op slot en de sleutel lag binnen! Natuurlijk hadden we net die dag alle ramen dicht. De sleutel was onbereikbaar! Samen met een paar andere kampeerders inspecteerden we de hele caravan, op zoek naar een mogelijkheid om binnen te komen. De keuze viel op het dakraam. Gelukkig zaten de schroeven aan de buitenkant en was het raam groot genoeg om G. erdoor te laten. Pfieuw, caravan weer toegankelijk en onze terugreis viel niet in het water.
Bleef onze caravan staan tijdens het noodweer?
Elk jaar zie je berichten in de krant staan van caravans die door noodweer zijn weggewaaid. Dat zijn van die dingen die je echt niet mee wil maken en waarvan je uitgaat dat het je niet gaat overkomen. Tijdens een van onze laatste nachten op een Franse camping werd er noodweer verwacht. Regen, hagel en onweer. En wind, veel wind. Het kampeerterrein was redelijk open en we zagen de zwarte wolken aankomen. Ik word daar echt een beetje zenuwachtig van. Het ging die nacht flink tekeer, buiten zagen we alleen maar zwart en het klonk alsof de caravan beschoten werd. Door mijn hoofdflitstenalle krantenartikelen die ik ooit gelezen heb over wegwaaiende caravans. Voor de zekerheid legden we alle losse dingen in de kastjes zodat we bij wegwaaien niet bekogeld zouden worden door onze eigen spullen. De kinderen werden natuurlijk wakker en dan doe je als ouder maar alsof je het helemaal niet verschrikkelijk eng vindt. Heelhuids haalden we de volgende ochtend, wat een opluchting. Op internet lazen we dat er iets noordelijker in Frankrijk op campings flinke schade was aangericht door het noodweer. Er waren zelfs caravans weggewaaid…. Ik haalde nog een keer opgelucht adem.
Hoe bleven we warm tijdens de koudste Hemelvaartsdag sinds lange tijd?
Leuk joh, lekker met Hemelvaart kamperen. In mei is het vast wel mooi weer. Voor het eerst met 2 kinderen in de caravan. Zoon C. was 11 maanden oud en dochter M. was 2,5 jaar oud. Een baby en een peuter dus. We zagen ons al zitten in het zonnetje en hen lekker spelend in het gras. En toen, toen kregen we misschien wel te maken met de koudste Hemelvaartsdag ooit. Er was zelfs nachtvorst en overdag was de temperatuur ook niet om over naar huis te schrijven. We hadden het zo koud dat we aan het einde van de middag besloten een uur naar Obelink te rijden voor een campingkacheltje. We waren duidelijk niet de enige bij het schap met de kacheltjes…. Met de kachel wilden we de voortent verwarmen, maar dat was onbegonnen werk. We werden alleen warm aan de kant waar de kachel stond. In de caravan hadden we wel verwarming, alleen wisten we niet hoe deze werkte én hadden we geen koolmonoxide melder (opnieuw langs flitsende krantenberichten in mijn hoofd). En weet je wat het stomme was? We kampeerden op nog geen half uur rijden van ons huis. We hadden die dag gewoon lekker naar ons eigen warme huis kunnen gaan en lekker in ons eigen warme bed kunnen slapen, Maar nee hoor, onze hersenen waren zo aangetast door de kou dat we daar niet meer opkwamen.
Gaan al onze kampeerspullen in de Toyota Prius passen?
Wordt dit ‘niet grappig tijdens jevakantie met kinderen’-nummer 6? Ik denk dat het gaat passen. Veel collega’s niet, maar hè, met die boot van Kiel naar Göteborg hadden ze het ook al mis. Hou KidsErOpUit in 2015 in de gaten voor een blog of vlog over goed inpakken. Want wat er ook gaat gebeuren, die Karsten tent en alle andere spullen gaan passen.
Wat vond jij niet grappig om mee te maken tijdens je vakantie met kinderen?
Meer lezen
Nog niet uitgelachen? Klik & kijk hier voor meer humor en leedvermaak:
- 5x wat je niet moet doen met een selfiestok
- Help, we zijn een paspoort kwijt!
- Wie is toch die Nederlander die een zak aardappelen meeneemt op vakantie?
- Naar Polen op vakantie voor de val van de muur is niet makkelijk
KidsErOpUit is te volgen op Facebook en X (voorheen Twitter).
Die keer dat Noor (toen 2 jaar) zichzelf opsloot in een Turkse hotelkamer. En de Turkse mensen niet echt haast maakten om iets te regelen. (en ik haar uiteindelijk met een liedje kalmeerde en haar zelf de deur weer heb laten losmaken :-D) En verder weet ik het eigenlijk niet…
En jij maar proberen rustig te blijven…. die hebben we ook een keer gehad, niet op vakantie maar bij familie. Uiteindelijk is de deur eruit gesloopt…
Haha oh my, stiekem moet ik hier nu wel om lachen hahaha!
Wij achteraf ook gelukkig ;-). Maar bij een boot ben ik tegenwoordig echt uren te vroeg!
Wanneer? Juli 2014
Waar? op de landsgrens Singapore – Maleisië
Wat gebeurde er? De grens tussen Singapore en Maleisië is feitelijk slechts een stuk asfalt, waar je met een bus van het ene land het andere in reist. Wat er écht niet grappig was, dat onze kleine meid (toen 3 jaar) haar favo knuffeltje met het instappen in Singapore verloor en we daar pas acherkwamen toen we in Maleisië het voertuig weer moisten verlaten…..
Oplossing: Vriendlief en kleine meid blijven in Maleisië achter. Ik krijg inreisstempel, haal meteen een uitreisstempel, ga met de bus terug naar Singapore, inreisstempel, verlaat direct het land weer, dus uitreisstempel. Schiet de eerste de beste persoon op het busplatform aan met de vraag of ze het beestje gevonden hebben. Gelukkig, het kleinnood ligt in de goot, op de plek waar we eerder die ochtend van elkaar gescheiden warden. Ik spring in de bus, op naar Maleisië, inreisstempel. Kind blij, einde verhaal 😉 – even uithijgen –
Haha, die is ook mooi! Achteraf dan ;-). We zijn een keer een knuffel kwijt geraakt op een Normandisch strand en kwamen daar ook pas veel later achter, gelukkig hadden we toen een reserve exemplaar mee die geaccepteerd werd. Dat scheelde ons weer een heel eind terug rijden….
Een jaar of 2 geleden reden we op zwarte zaterdag vanuit de Dordogne naar huis. Er werden ellenlange files voorspelt in noordelijke richting. Wij besloten vanuit moulin via een B weg richting Dyon te rijden. Goede beslissing qua file- vrij, maar de sanitaire voorzieningen laten alles te wensen over. Sja, als je uuuuren op die weg rijdt moet je onderweg toch een keer stoppen. Man en zoonlief zochten de bosjes op (die ook al veelvuldig gebruikt waren) Ik toog met dochter (toen 3) naar het toiletgebouw.De eerste deur die ik open trok liet mijn maag omdraaien. De details zal ik besparen. Dochter gaf te kennen dat ze een grote boodschap moest. Ik vestigde enige hoop op het invalide toilet, mar helaas. ..dat was absoluut niet schoner. Daar was geen papieren wcbril tegen bestand. Ik heb toen echt gezegt dat dochter overal vanaf moest blijven omdat ik haar anders een mep zou geven (ja echt!ik, die de pedagogische tik al een absolute no go vind) uiteindelijk heeft dochter pas in Luxemburg bij de grote gele M haar boodschap kunnen wegbrengen. Arm kind.