“Mag ik dit jaar weer op Vinea zomerkamp?” vraagt de 10-jarige dochter van blogger Fieke zodra de zomervakantie in zicht komt. Dat deze vraag leidt tot een taalkamp Engels in Engeland had Fieke niet verwacht. Waarom dit taalkamp en hoe het was lees je in dit blog.
Op zomerkamp, welke kampen zijn er?
Sinds dochter R. terug is van haar Adventure Kixx kamp geeft ze aan dat ze volgend jaar weer op kamp wil. Ze heeft het zo naar haar zin gehad. Ze appt er over met haar kampgenootjes van vorig jaar. Sommigen hebben al plannen om weer te gaan, anderen twijfelen nog. We besluiten de mogelijkheden die er zijn eens te bekijken.
Omdat R. inmiddels tien jaar is, valt ze bij Vinea zowel in de jongste groep (7-10 jaar) als in de groep daarboven (10-12 jaar). We zoeken op 10-12 jaar en komen verschillende opties tegen. Ze wil iets heel anders dan vorig jaar, de outdoor-kampen vallen dus af.
Ik som het lijstje van kampen voor haar op: een surf/zeilkamp, een Tina-kamp, een ponykamp, een sciencekamp, een danskamp en een taalkamp in Engeland. Die laatste roep ik eigenlijk voor de grap, want dat zal ze wel te spannend vinden. Maar voordat ik het weet roept ze: “Jaaaa, dat wil ik!” Ik vraag me ineens af of ik dat zelf eigenlijk wel wil, maar besluit er open voor te staan.
Wat houdt het Vinea taalkamp in Eastbourne in?
We verdiepen ons in het taalkamp. Op de website van Vinea is genoeg informatie te vinden. We lezen o.a. dat je in de ochtend deelneemt aan de taalcursus op een taalschool in Eastbourne. In de middag ga je met je groep verschillende activiteiten doen. Gedurende de week verblijf je in een hostel met alleen Vineagroepen.
Voor de taallessen zelf word je ingedeeld bij een groep met hetzelfde Engelse taalvaardigheidsniveau. Als het ons niet duidelijk wordt of je al Engels moet kunnen voor dit taalkamp vragen we het via de chat-optie op de site van Vinea even na. Het blijkt geen enkel probleem te zijn als je een beginner bent.
Keuze maken: wel of niet op taalkamp?
Ik spreek met R. af dat ze er nog eens goed over nadenkt. Ze moet goed beseffen dat ze acht dagen van huis is. Dat we haar niet op kunnen halen in Engeland mocht ze last van heimwee krijgen. We bespreken ook dat er vast moeilijke momenten zullen zijn gedurende zo’n week. Maar we weten ook, uit eerdere ervaring, dat de begeleiding vanuit Vinea goed is. Dat geeft vertrouwen.
Een paar dagen later is R. eruit. “Ik vind het heel spannend maar ik heb meer zin dan dat ik het spannend vind. Dus ik wil graag op taalkamp naar Engeland.” Wij stemmen in met haar keuze voor dit zomerkamp.
Klaar voor vertrek
Een paar maanden later is het zover, de week van het kamp is aangebroken. Ze pakt zelf haar spullen bij elkaar aan de hand van de paklijst die we hebben gekregen. We zorgen dat ze in het buitenland kan bellen en pinnen. We installeren een vertaal-app op haar telefoon. En bespreken nog wat dingen waar ze mogelijk tegenaan kan lopen tijdens het kamp en wat ze dan kan doen. Ze is er klaar voor. En zo rijden we op zaterdagochtend om half zes naar Utrecht om haar op de bus te zetten.
Kampervaring: van deelnemer en ouders
De vraag “Hoe was het kamp?” is voor zowel R. als ons niet af te doen met alleen maar het antwoord “leuk”. Daarvoor bestaat het kamp uit te veel verschillende ervaringen.
Een spannende start
Daar staan we dan om kwart voor zeven ’s ochtends op een verlaten parkeerplaats in Utrecht. Er staan meerdere ouders met een zoon of dochter die allemaal wachten op de bus van Vinea. Er wordt niet zoveel gesproken, de spanning is van de koppies af te lezen.
R. is de enige die in Utrecht opstapt van de 10-12 jaar groep. Als de bus er is, leggen we de bagage onder in de bus, schudden we de hand van de Vinea-medewerker en is het tijd om te gaan. Vorig jaar waren we echt even samen op het kampterrein, wisten we waar R. de week door zou brengen en konden we samen haar bed opmaken. Nu is het echt afzetten en weggaan. Bij R. is er een traan als ze de bus in stapt, ik slik ook een extra keer. Nog even een extra knuffel en dan moet ze echt instappen. We zwaaien totdat de bus uit het zicht is.
Op de terugweg naar huis vragen we ons af of R. lekker in de bus zit. Zullen we haar een appje sturen of toch niet. Ik doe het toch.
“Heel veel plezier!”
Het antwoord wat ik krijg, stelt me gerust.
“Het is hier heel gezellig, het wordt vast super leuk hier.”
Onder de indruk van Londen
Na een lange dag van reizen met de boot en de bus en installeren in het hostel, staat een bezoek aan Londen op het programma. R. is erg benieuwd naar deze stad. De groep reist met het openbaar vervoer van Eastbourne naar Londen. Wat een ervaringen doen die kids in twee dagen op. Op de terugweg krijg ik vanuit de trein appjes van R.
“Het was heel leuk in Londen!”
“Londen is wel veel groter dan ik dacht, en ik heb heel veel bekende dingen gezien, ik vond het heel leuk om door Londen rond te lopen.”
Ik krijg ook een paar foto’s door geappt. Foto’s van de highlights in Londen. Daar ben ik natuurlijk niet echt benieuwd naar. Ik wil een foto van R., om te zien hoe het met haar gaat. Maar ik geniet van het feit dat mijn dochter van tien zich redt in een wereldstad als Londen.
Je weg vinden in het kampritme
Na twee volle dagen kamp begint de vermoeidheid bij R. toe te slaan. Omdat de groepen van 10 tot en met 12 jaar en van 13 tot en met 15 jaar het hele programma samen doorlopen is het verschil tussen de jongste en oudste best groot. R. is de jongste en heeft haar slaap het hardst nodig. De bedtijd die in de kampbeschrijving beschreven werd, wordt veel minder strikt toegepast dan dat ze vorig jaar tijdens het kamp deden.
R. slaapt op een kamer met zeven meiden. Ze ligt laat in bed en slaapt slecht. Ze heeft er last van. Belt ons huilend op. “Het kamp is leuk maar op deze manier hou ik het niet vol.” Wat zou ik haar even een lekkere knuffel willen geven.
We bespreken wat ze kan doen. Dat het goed is om het er met de kampleiding over te hebben. Dat er oplossingen zijn. En hoe moeilijk het ook is om in een groep aan te geven dat je als eerste naar bed gaat, ze doet het toch. Ze verhuist naar een kamer met minder meiden. Ze kiest er zelf voor om echt op tijd naar bed te gaan. Dan mist ze het avondprogramma maar kan ze wel genieten van het programma overdag.
“Goedemorgen, heb je vannacht beter geslapen?”
“Ja, veel beter, ik voel me beter, ben minder moe maar nog wel een beetje.”
“Wat fijn, moe is logisch, dat hoort ook wel bij een kamp. Als je nu zo lekker blijft slapen gaat het helemaal goed komen.”
Wat ben ik trots op mijn dochter dat ze dit zo opgepakt heeft. Vanaf dat moment komen er alleen maar enthousiaste verhalen uit Engeland. R. heeft haar ritme even moeten vinden maar geniet nu met volle teugen. En de laatste avond doet ze lekker met de groep mee en ligt ze er ’s nachts pas om 1 uur in.
Taalles van een Engels sprekende docent
De eerste berichten die we delen over de Engelse les:
“Hoe zijn de Engelse lessen op school?”
“Leuk, soms snap ik het niet maar dan helpt iemand mij”
“Wat leren jullie en met wie zit je in de klas?”
“We zijn nu bezig om een map te maken over onze woonplaats. Ik heb twee meesters en zit met vijf andere kinderen van Vinea in de klas en nog een paar Italiaanse en Franse kinderen.”
Op de eerste lesdag maakt iedereen een Engelse toets waarmee het niveau bepaald wordt. Met een groepje internationale leerlingen die hetzelfde niveau Engels hebben als R. krijgt ze in de ochtenden les. Ze is een beginner. Bij de lessen gaat het om het spreken en verstaan van het Engels. Dus niet direct om het schrijven. Ik vind het leuk om te zien dat in haar appje direct al een Engels woord voorkomt.
Door middel van leuke opdrachten leren ze steeds meer. In een week kun je niet verwachten dat het Engels met sprongen vooruit gaat. Ik merk wel aan R. dat ze veel vertrouwder is met de taal. Dat ze meer oppikt van wat ze hoort. En ze heeft veel meer zelfvertrouwen over dat ze zich kan redden in een Engelse omgeving.
Een vol programma
“Ik heb een leuke ochtend op school gehad. Zit nu in de bus een broodje te eten en we zijn onderweg naar Brighton”
Op tijd opstaan en ontbijten. Met de bus naar de taalschool in Eastbourne. Van 9 – 13 uur Engelse les. De bus weer in en onderweg een broodje eten. In de middag een activiteit. Met de bus weer terug naar het hostel. Even chillen en dan rond half acht eten. Na het eten heb je tijd voor jezelf of wordt er wat georganiseerd. We kunnen wel spreken van een vol programma tijdens dit vakantiekamp. Overdag is er buiten het reizen om geen moment waarop er niets gedaan wordt.
De middagactiviteiten zijn heel divers. Wandelen in het prachtige natuurgebied de Seven Sisters. Een bezoek aan de kustplaats Brighton. Een actieve zeil/surf clinic of een Engelse High Tea. R. geniet van alle onderdelen en klaagt niet over het volle programma. Wel vindt ze het lekker dat de High Tea woensdagmiddag bij het hostel is en ze niet zoveel hoeft te reizen. Maar als de kinderen vrijdagmiddag zelf mogen kiezen wat ze willen doen kiezen ze ervoor om toch weer de bus in te stappen. Ze willen nog een keer terug naar Brighton.
Zelf op stap in kleine groepjes
Als ik mijn dochter aan de telefoon heb, vraag ik haar hoe het rondreizen gaat en hoe het in zo’n stad gaat met de hele groep. R. vertelt lachend dat ze met het openbaar vervoer reizen en ze dus ’s ochtends en ’s middags met 27 man bij de bushalte staan te wachten. De bus is direct vol als zij ingestapt zijn.
In de plaatsen zelf mag ze met een groepje (van minimaal vier) rondlopen. De leiding maakt een foto van het groepje en spreekt af hoe vaak ze contact hebben (belletje of berichtje sturen). Ze kunnen dus zelf rondlopen maar worden toch goed in de gaten gehouden. Ik merk steeds weer dat Vinea over dit soort dingen goed heeft nagedacht en de begeleiders ervaren zijn. ’s Avonds krijg ik een foto van haar kampsouvenir. Een mooie sweater als aandenken aan haar week Engeland.
Als ze thuis is, vraag ik hoe ze het vond om alleen in zo’n onbekende stad rond te lopen. Thuis is ze nog niet eerder alleen de stad in geweest met vriendinnen. Ze vond het leuk en niet spannend omdat ze met een groepje was. Het was fijn om even in kleine groepjes te zijn, met de meiden met wie ze echt een klik had.
Contact met het thuisfront
Een week weg van huis is best spannend. We vinden het belangrijk dat we contact kunnen hebben met R.
We zorgen dat R. haar mobiel in het buitenland kan gebruiken. In het hostel is er wifi en ze kan een SMS-je sturen als dat er niet is. Tijdens de week blijkt dat er in Engeland in het openbaar vervoer overal wifi is. Overdag komt er regelmatig een appje van R. binnen over wat ze aan het doen is. We genieten van de enthousiaste berichtjes. We spreken af dat we niet bellen net voor het slapen gaan. Door de vermoeidheid wekt dit soms heimwee op.
Vanuit de kampleiding krijgen we drie keer een algemene update tijdens het kamp. Een korte verhaaltje over hoe het gaat en flink wat foto’s. Nu zien we R. ook voorbijkomen. Een klein stukje uit de algemene update:
“Gisteren zijn we naar Londen geweest, vandaag was de eerste dag school en hebben we de Seven Sisters hike gedaan. En iedereen heeft dit helemaal voltooid. De sfeer in de groep is super en we kijken uit naar de rest van de week”
De kampleiding is per app te bereiken voor ouders. Dus als je ergens mee zit, iets wil delen of iets wilt vragen kan dat altijd. Ik check even of het, na de eerste slechte nachten, inderdaad beter met R. gaat. Ik vind het fijn om R. haar berichten bevestigd te krijgen vanuit de leiding. De korte lijntjes ervaar ik als heel prettig en voel me ook niet bezwaard als ik iets via de app vraag. Er komt altijd snel een reactie terug.
Een ervaring om nooit te vergeten
“Volgend jaar wil ik weer! Het is echt omgevlogen deze week en het was zo leuk”. Zo haal ik R. een week later op in Utrecht. Heerlijk om zo’n enthousiast meisje weer in de armen te sluiten en kletsend over het kamp naar huis te rijden.
Wat kan je in een week tijd veel leren. Natuurlijk heeft R. wat Engels geleerd maar eigenlijk is dat bijzaak bij alle andere dingen waarin ze afgelopen week zo is gegroeid. Zelfstandigheid, voor jezelf zorgen en opkomen, je redden in een vreemde omgeving in een nieuwe groep zijn dingen die veel meer impact hebben. Ervaringen als deze moet je koesteren.
Vol trots loopt R. rond in haar Engeland sweater en vertelt over haar taalkampervaring. Ik kijk vol trots toe en ben blij dat we beide de stap voor een taalkamp in het buitenland aandurfden.
Praktische informatie over het taalkamp
Informatie over het Vinea taalkamp in Eastbourne (en de andere kampen) is te vinden op dewebsitevan Vinea. Het taalkamp in Eastbourne wordt zowel voor kinderen van 10 tot en met 12 jaar als van 13 tot en met 15 jaar georganiseerd.
Dit kamp is te boeken vanaf 899 euro. Vervoer, taalcursus, uitstapjes, accommodatie en maaltijden zijn allemaal bij de prijs inbegrepen. Zakgeld voor souvenirs en wat eten en drinken voor onderweg komt hier nog bij.
Vinea biedt niet alleen kampen aan in de zomervakantie maar ook tijdens de andere schoolvakanties.
Meer Lezen
Nieuwsgierig geworden naar zomerkampen voor kinderen? Klik & kijk voor meer inspiratie:
- Strand- en Surfkamp bij De Jongens uit Schoorl, een fantastische zomerkamp ervaring!
- Adventure Kixx, onze ervaring met dit zomerkamp van Vinea Vakanties
- Strand en Actie kamp van Vinea, een hele toffe ervaring!
- Op zomerkamp? 7 redenen om je kind op kamp te laten gaan
- Direct naar alle blogs over vakantiekampen
KidsErOpUit is te volgen opFacebook,InstagramenX (voorheen Twitter).
Dit blog is tot stand gekomen in samenwerking met Vinea Vakanties. Zoals je van ons gewend bent delen we altijd eerlijk onze eigen mening en ervaringen.
