Blogger Jolinda dacht dat ze vorig jaar tijdens haar vakantie in Cornwall de mooiste wandelingen langs de Engelse kust had gemaakt. Nu ze tijdens de meivakantie kennis heeft gemaakt met Devon, weet ze dat niet meer zo zeker. Wat een prachtige natuur is daar te ontdekken! Wandelen in Devon met kinderen: dit zijn volgens Jolinda vier onvergetelijke wandelingen.
Wandelen in Devon met kinderen
Al tijdens het maken van de eerste vakantieplannen komt het verzoek van onze kinderen of we niet gewoon weer naar Engeland kunnen gaan. Een knusse cottage huren en de wandelschoenen aantrekken. Nu is dat ook ons idee van een fijne vakantie, dus we gaan op zoek.
We hebben zo genoten van alle natuurschoon in Cornwall, dat we besluiten meer van de Engelse kust te willen zien. We kiezen voor Devon, en al tijdens de voorbereidingen komen we ontzettend veel mooi wandelroutes tegen op internet. Wandelen in Devon met kinderen, dat gaat wel goed komen!
Wandelroute 1: Rondwandeling Hartland Quay in Devon
Als we aankomen bij ons vakantiehuis op Highford Farm in Hartland, higher Clovelly is het stralend mooi weer. De voorspellingen zijn de eerste dagen goed, we nemen het er meteen van. Op de eerste dag van onze vakantie kiezen we voor een route van 6,5 kilometer op het South West Coast Path. We hebben tijdens eerdere vakanties al eens kennis mogen maken met dit lange afstandspad en dat is goed bevallen.
Parkeren doen we op de Hartland Quay Car Park. Er zijn meerdere parkeerplaatsen bij Hartland Quay. Wij rijden door naar de parkeerplaats een stukje net voorbij de kerk in het kleine plaatsje Stoke. Als je hier vroeg op de dag komt is het parkeren gratis, later zien we dat je 2 pond moet betalen. In het hoogseizoen kan het op een mooie dag druk zijn, dan kun je ook nog parkeren bij de kerk in Stoke. In Hartland Quay is een klein winkeltje en een hotel met een tearoom, waar je wat kunt eten of drinken.
Filmlocatie
We lopen een stukje richting de zee en zijn onder de indruk van het uitzicht. Wat is het hier ongelooflijk mooi. Dat vinden wij niet alleen, er zijn verschillende films, zoals bijvoorbeeld Sense and Sensibility opgenomen. We volgen de bordjes van het Coast Path richting Spekes Mill. En genieten volop van het uitzicht op de rotsinformaties en de grillige kustlijn. De gele brem vormt een mooi contrast met de lauwe lucht en de groene weilanden.
“Mag ik Ronja vasthouden?” Het is de eerste keer dat we met onze hond wandelen op het kustpad. Ik twijfel. Mijn jongste dochter houdt de riem niet altijd kort genoeg naar mij zin, en ik zie onze hondin gedachten al bungelen aan een klif boven zee. We spreken af dat ze als het pad weer wat breder wordt, met de hond mag wandelen.
Het eerste gedeelte van onze wandeling verkeren we in gezelschap van Engelsen die genieten van een lang en zonnig paasweekend. Als we verder lopen wordt het wat rustiger op ons pad. Al snel bereiken we St. Catharines Tor, een prominente heuvel waar vroeger een Romeinse toren op zou hebben gestaan. Hier is niks meer van te zien, we volgen het pad langs de heuvel en lopen langs een kabbelend beekje.
Waterval vlakbij Hartland Quay
“Hier kan Ronja in zwemmen!”Mijn kinderen hebben hun schoenen al uit en proberen onze hond ook zover te krijgen dat ze in de beek duikt. Gek genoeg heeft het beest een enorme hekel aan water. Al hijgt ze volop in de zon en van de inspanningen, een zwempartij zit er niet in. Wij zijn inmiddels lekker afgekoeld en hebben gebruik gemaakt van de plek bij het water voor een lunchpauze. We bewonderen de waterval die naar beneden, naar het strand dendert.
Het pad gaat nu verder van de zee af en we lopen door een bos. “Mam, eindelijk schaduw! Ik vind het maar stom, zo heet in een land waar het zogenaamd zoveel zou regenen.” Mijn zoon is geen fan van temperaturen boven de 20 graden. Hij houdt van wandelen in de natuur, maar het liefst niet als het naar zijn smaak te warm is. En met ruim 24 graden is dat vandaag het geval. Het schaduwrijke bos met de bekende Engelse blue bellsis een welkome afwisseling.
Nectan’s Church
Als we uit het bos het laatste gedeelte van de route lopen richting Hartland Quay, zien we de prachtige kerktoren van Stoke opdoemen. Deze Nectan’s Church staat bekend als de kathedraal van North Devon en heeft de hoogste toren van Devon. In de verte zien we ook het eiland Lundy, die staat nog hoog op onze wandelwensenlijst, maar helaas mogen er geen honden op het eiland komen.
Het pad gaat afwisselend omhoog en omlaag, we zijn blij met onze stevige wandelschoenen. En met het uitzicht op de parkeerplaats, mijn stappenteller geeft inmiddels 7 kilometer aan, ik vind het wel genoeg voor een eerste dag.
Wandelroute 2: Rondwandeling Clovelly & Mouthmill in Devon
We boffen dat ons vakantiehuis middenin in gebied ligt waar ontzettend veel wandelmogelijkheden zijn. De tweede wandeling van onze vakantie zoeken we dan ook niet ver van ‘huis’. Een kleine 10 minuten met de auto en we parkeren onze auto op een ruime, gratis, parkeerplaats bij Brownsham.Ook hier gaan we een gedeelte lopen op het South West Coast Path; een rondwandeling van 8 kilometer.
Het eerste gedeelte van de wandeling beginnen we verkeerd, zodra we dit door hebben, lopen we een stuk terug, om opnieuw vanaf de parkeerplaats te vertrekken.
De route gaat door het bos, en langs weilanden. Echt Engels landschap, hier worden wij blij van. We letten nu goed op dat we de bordjes met ‘Bridleway’ volgen en komen uit bij een boerderij. “Mogen we die paarden aaien?” De paarden die hier in de wei staan zijn blij met de onverwachte aandacht.
Verderop gaat onze wandeling weer het bos in. We twijfelen over de route, moeten we hier nu rechts naar boven of nog rechtdoor. En alweer maken we een verkeerde keuze, er zit niks anders op dan een stuk terug te lopen.
Als we weer op het juiste pad zijn, gaat de route verder naar een kerk en de tuinen van Clovelly. Om de tuinen en de kerk te mogen bezoeken, moet je 4 pond betalen, kinderen zijn gratis. Wij kiezen ervoor om lekker door te wandelen, doordat we in het begin niet goed zijn gelopen, moeten we nog aardig wat kilometers.
Wandelen bij Clovelly
Het plaatsje Clovelly laten wij links liggen, dat gaan we een andere keer deze vakantie bekijken, maar het is dus wel een mogelijk leuk extraatje van deze wandelroute.
We komen door een grote weide, waar koeien ons in de verte staan aan te staren. Omdat wij een hond bij ons hebben, is het helemaal verstandig om ruime afstand te houden. We pauzeren op een bankje met mooi uitzicht over de wei aan de ene kant en we vangen al een glimp van de zee op aan de andere kant.
Nu pikken we het South West Coast Path op, en lopen tussen de bomen door langs de kust. Wij vinden het best bijzonder dat we door een soort bos lopen, met rechts naast ons de zee. Geen duinen zoals we gewend zijn in Nederland. “Gaat het hier gewoon zo recht naar beneden naar de zee?” We zorgen ervoor dat de kinderen goed bij ons in de buurt blijven lopen. Als je gaat wandelen met kinderen in Devon aan de kust is dat ook zeker aan te raden. Laat kinderen niet vooruit rennen bij de kliffen.
Mouthmill Beach
We komen bij een soort schuilhut/uitkijkpunt. Dit is de Angel’s Wing Shelter, in 1862 gebouwd door ene sir James Hamlyn Williams die hier graag over de baai uitkeek. Een mooie plek voor nog een pauze.
We lopen verder en hebben mooi uitzicht op zee en de kliffen. Dit gedeelte van de kust staat bekend als de ijzeren kust, vanwege het enorme aantal schepen die hier zijn vergaan. Ze sloegen door de harde golven van de Atlantische oceaan te pletter op de riffen onder water. Als we even later bij Mouthmill aankomen, beseffen we dat nog meer. Wat een rotsen en gevaarlijke kliffen.
We rusten weer even uit bij het strand, op de stenen. De kinderen kunnen hier even lekker met hun voeten testen of het zeewater koud is. Wij nemen wat foto’s bij de beroemde steenformatie Blackchurch Rock.Je schijnt hier op een mooie dag te kunnen genieten van de zon die precies door het gat opkomt.
Duizenden blauwe bloemen
Het laatste gedeelte van onze wandeling is de meest uitdagende. We moeten vrij steil het Coast Path verder volgen, door het bos met duizenden Blue Bells. Als je de kans krijgt om in het voorjaar naar het Zuid-westen van Engeland te gaan, kunnen wij je echt aanraden om het bos in te duiken. De blauwe boshyacinten zijn prachtig en geven de bossen een magische sfeer.
Als we boven aankomen, verlaten we het Coast Path en lopen we terug richting de parkeerplaats. Voordat we aan onze wandeling begonnen hebben we gezien dat er een tearoom is op de boerderij naast de parkeerplaats. De ijsjes die we daar bestellen smaken extra goed, met ruim 10 kilometer in de benen.
Wandelroute 3: Rondwandeling Bucks Mill en Pepper Combe
Het weer is omgeslagen, zo mooi als het aan het begin van onze vakantie was, zo wisselvallig is het nu. Dat hoort bij wandelen in Engeland. De regenkleding gaat in de rugzakken en we wagen het erop. We hebben een mooie route gevonden op de website van het South West Coast Path, niet ver van ons vakantiehuis vandaan.
We parkeren in de buurt van Buck’s Mill. Hier start de rondwandeling van 8,5 kilometer. We lopen door het kleine plaatsje met een rijke historie en bezoeken eerst het strand. We komen langs een klein huis, waar lange tijd twee lokale kunstenaars werkten, ene Judith Ackland en Mary Edwards. Vanaf 1971 is het eigendom van de the National Trust, maar er zijn regelmatig exposities van kunstenaars. Als we bij het strand aankomen zien we een waterval. Wat is Devon toch verrassend mooi!
Weer terug in Buck’s Mill beginnen we aan onze wandeling en klimmen we omhoog, door een eeuwenoud bos. “Die blauwe bellen zien we echt overal!” Mijn zoon heeft gelijk, ook hier groeien de boshyacinten weer volop, het blijft een prachtig gezicht. De eerste bui van die dag heeft zich inmiddels aangekondigd. We schuilen onder de bomen en pakken de regenkleding.
Als we even later door een iets meer open gebied lopen hebben we die wel nodig. Het wandelpad gaat afwisselend omhoog en omlaag en we komen weer bij een strand uit. Dit is Peppercombe beach, waar belangrijke geologische vondsten zijn gedaan, van 250 miljoen jaar geleden. We besluiten iets verderop te schuilen voor de lunch. Hier is een gebouw van de national trust met picknicktafels in de tuin en binnen in de soort schuilhut. Daar maken we dankbaar gebruik van.
Als we denken dat de ergste buien over zijn getrokken, wandelen we verder. Op de kliffen hier heeft ooit een kasteel gestaan, Peppercombe Castle, maar zoals wel meer kastelen aan de Zuid-west kust is dit gebouw ten prooi gevallen aan de woeste zee. We wandelen langs een aantal charmante vakantiehuizen, echt Engelse cottages en moeten een pad steil omhoog volgen. Het lijkt alsof we door een beek wandelen, zo nat is het hier.
Bovenaan lopen we een stuk langs de weg en helaas voor ons barst er weer een regenbui los. Nu hebben we geen beschutting en zit er niks anders op dan flink doorlopen. Bij een boerderij komen we het wandelpad tegen dat ons naar de parkeerplaats zal brengen. Dwars door het bos met de blauwpaarse bloemen. Volgens de beschrijving is deze route 8,5 kilometer, volgens onze stappentellers zijn we 12 kilometer verder.
Wandelroute 4: Hartland rondwandeling
We vinden de omgeving van Hartland Quay zo mooi dat we besluiten om nog een wandeling te maken de andere kant op, richting de vuurtoren. Ook deze wandeling gaat gedeeltelijk over het South West Coast Path. Bij de omschrijving staat dat het een ‘ ‘challenging’ walk is. Uitdagend dus, en al vrij snel snappen we wat daarmee wordt bedoeld. We mogen flink afdalen en weer klimmen.
Wel worden we constant beloond met prachtig uitzicht op zee. We komen bij het strand uit en zien een prachtig vakantiehuis. “Zouden ze hier ook WiFi hebben?”,merkt de oudste op als wij een foto van het naambordje maken. Ik betwijfel het, maar wat een geweldig mooie plek om vakantie te mogen vieren. Na een korte pauze gaan we verder, steil omhoog het pad volgend.
In de beschrijving lezen we dat we vanaf het punt bovenaan de heuvel kunnen kiezen voor een kortere route. Na enige discussie, de mannen zien het wel zitten om verder te klimmen en dalen terwijl ik mijn beenspieren al behoorlijk begin te voelen, besluiten we om toch voor de korte route te gaan. Het is inmiddels ook gaan regenen, en de route was tot nu toe inderdaad al uitdagend genoeg voor mij. We lopen van de zee af, richting een boerderij vanwaar de weg volgen door het bos, terug naar de plaats Stoke.
Onderweg staan er een paar boze schapen op ons pad, die uiteindelijk toch maar aan de kant gaan en we kunnen teruglopen naar de kerk en iets verderop de parkeerplaats. Mijn stappenteller geeft 7 kilometer aan, een prima afstand zeker als je bedenkt hoeveel we daarvoor hebben moeten klimmen en dalen. De totale route zou 9,4 kilometer zijn, zoveel hebben we dus niet eens afgesneden.
Praktische informatie over wandelen in Devon met kinderen
op de website van het South West Coast Path vind je heel veel verschillende wandelroutes. Hou er rekening mee dat het aangegeven aantal kilometers niet altijd klopt, wij raden aan om met kinderen te kiezen voor routes onder de 10 kilometer.
Lees de omschrijvingen vooraf goed, als er challenging bij staat, dan is dit echt wel uitdagend, met veel hoogteverschillen.
Stevige schoenen zijn onmisbaar als je gaat wandelen in Devon, hou ook rekening met wisselende weersomstandigheden.
Zorg dat je de wandelroute vooraf hebt geprint of screenshots op je telefoon hebt gezet, vaak is het bereik onderweg slecht, dus even online opzoeken zit er niet in.
Op zoek naar een leuke accommodatie? Denk dan eens aan Landal Barton Pines. Je bekijkt hier de prijzen en beschikbaarheid.
De ligging van Devon:
Meer lezen
Heb je zin om ook richting Engeland te gaan? Klik & kijk voor meer inspiratie:
- Cornwall met kinderen, onze tips!
- Tintagel Castle
- Mount Saint Michaels Mount in Cornwall
- South West Coast Path met kinderen
- Alle blogs over Engeland
KidsErOpUit is te volgen opFacebook,InstagramenX (voorheen Twitter).
