Help! Naar de dokter tijdens de vakantie. Ja, ook bij de bloggers van KidsErOpUit gaat er weleens iets mis op reis. We geven jullie een kijkje achter de schermen in onze rubriek ‘Help!’. We hopen dat onze ervaringen en bijbehorende tips jullie helpen in een ‘noodsituatie’ tijdens een vakantie met kinderen.
Help! Naar de dokter tijdens de vakantie
Deze keer: met je zieke kind naar een dokter of naar het ziekenhuis terwijl je op vakantie bent, het is de nachtmerrie van veel ouders. Lees hoe Iris S. kennismaakt met de Spaanse ziekenhuiszorg, van een nare ervaring in Turkije leert dat je snel je verzekeraar moet bellen en Daphne besluit de Latijnse naam voor krentenbaard uit haar hoofd te leren. Saskia ontdekt dat het ook niet handig is om als ouder in het ziekenhuis terecht te komen tijdens de vakantie.
Uitgedroogd naar het ziekenhuis
Wat een ontspannen vakantie op het Canarische eiland Lanzarote moet worden, verloopt heel anders voor Iris en haar gezin. Haar jongens, op dat moment peuters van 1 en 3 jaar, belanden uitgedroogd in het ziekenhuis.
Iris vertelt: “We zijn nog maar een dag op Lanzarote als beide jongens enorm beginnen te spugen, ze kunnen geen slokje water binnenhouden. Op advies van het hotel gaan we naar de plaatselijke dokter. De kinderen krijgen een prik en we nemen ze mee terug naar het hotel. De volgende dag zijn de jongetjes nog zieker en ze reageren helemaal niet meer. Ze worden direct opgenomen in het ziekenhuis en gaan allebei aan het infuus. Gelukkig mag ik bij ze blijven slapen.
In het ziekenhuis daar worden de kids verder niet verzorgd, alleen puur medisch. Je moet ze dus zelf eten geven (plus jezelf), wassen en verschonen. En dat met allerlei slangetjes en verbanden om ze heen. Er spreekt helemaal niemand Engels, dus we weten totaal niet wat er gaat gebeuren. Onze dochter (dan 4 jaar) is er ook nog, dus we huren een auto zodat mijn partner heen en weer kan rijden tussen hotel en ziekenhuis.
De kinderen liggen de hele week in het ziekenhuis. Pas op de laatste dag knapt onze oudste zoon wat op en mag hij naar het hotel. De jongste komt op de dag dat we naar huis vliegen uit het ziekenhuis. Bij thuiskomst is hij weer opgenomen in het ziekenhuis. Het blijkt dat de kinderen het norovirus hebben, bij de jongste in combinatie met Pfeiffer.”
Op je strepen staan
Hoe naar de ervaring ook is, Iris trekt er een belangrijke les uit. Moet ze naar de dokter tijdens de vakantie, dan weet ze: “Een volgende keer gaan we echt beter op onze strepen staan en eisen dat we iemand te zien krijgen die Engels spreekt en ons te woord kan staan. We waren zo overdonderd en bezorgd, dat we dat niet genoeg gedaan hebben.”
Naar een privékliniek in het buitenland
Wat Iris wel meteen doet als de peuters in het ziekenhuis terecht komen, is de reisverzekering bellen. Dat dit noodzakelijk is, is een harde les die ze een paar jaar daarvoor al leerde. Tijdens een vakantie in Turkije glijdt haar dan 2-jarige dochter uit op de badkamer en valt hard op haar hoofd. Als ze vlak daarna gekke uitslag krijgt, vertrouwen haar ouders het niet en ze consulteren de hoteldokter.
“Die verwees ons door naar een privékliniek”, vertelt Iris. “We werden er met het hele gezin – er is ook nog een babybroertje – naar toe gereden met een taxi. Mijn kind krijgt een scan van haar hoofd en een infuus. Ze moet de rest van de dag blijven. Haar hoofd blijkt in orde, de uitslag is een heftige allergische reactie op de flinke hoeveelheid chloor in het zwembadwater. Tegen middernacht knapt ze flink op, en wij willen met twee enorm vermoeide jonge kinderen graag terug naar het hotel. Op dat moment begint de ellende eigenlijk pas echt…
De kliniek eist duizenden euro’s, die we ter plekke contant moeten betalen. De situatie voelt heel bedreigend, er komen grote, gespierde mannen om ons heen staan die blijven zeggen dat we nú moeten betalen. Maar zoveel cash hebben we natuurlijk niet op zak. We mogen pas weg als we beloven het bedrag te gaan pinnen. We worden in een taxi gezet, een van de grote kerels gaat mee om ons in de gaten te houden.”
Reisverzekering bellen
Het huilen staat Iris inmiddels nader dan het lachen. “Stel je voor… Diep in de nacht met twee hard huilende kleintjes die naar bed willen. Een grote dreigende man naast ons. We rijden naar een pinapparaat waar de bewaker meeloopt en kijkt hoe mijn man probeert te pinnen. Onze pas blijkt niet ingesteld te staan om zo’n hoog bedrag op te nemen in het buitenland, gelukkig. We moeten dan maar in het hotel bij de receptie betalen, besluit de man.
Tijdens de rit naar het hotel hebben we de tijd om alles een beetje op een rijtje te zetten. We bedenken om onze verzekering te bellen en doen dat meteen. Daar zeggen ze dat ze vaak over dit soort bedreigende situaties horen vanuit Turkije en dat we absoluut niet moeten betalen. De zorg die onze dochter heeft gehad, valt gewoon onder de reisverzekering, en het bedrag dat geëist wordt is veel te hoog.
We laten ons afzetten bij het hotel, waar de grote man nog een hele toestand maakt dat we echt moeten betalen. Hij wordt agressief en er ontstaat een enge situatie. Ik besluit met de kleintjes naar boven te gaan en mijn man laat het hotelpersoneel met de verzekering praten. Uiteindelijk weet de persoon van de reisverzekering alles te sussen en vergoedt de gemaakte kosten (veel minder dan dat ze in de kliniek aan ons vragen). Groot leermoment voor ons is hier: in zo’n situatie direct de verzekering bellen en overleggen. Dat had ons veel gedoe en angst bespaard!”
Krentenbaard op reis
De dochters van Daphne lijken steevast krentenbaard, de bij kinderen veelvoorkomende blaasjesziekte, te krijgen als het gezin op vakantie is. Daphne: “Toen ze kleiner waren zaten we op een camping, daar was een aantal uur per dag een dokter aanwezig. Bij de receptie spreken ze Nederlands. Dat was een receptje halen, naar de apotheek en smeren maar.”
Als Daphne vorig jaar afreist naar Spanje en de vervelende wondjes weer de kop opsteken, is het een ingewikkelder verhaal. Ze moet helaas weer naar de dokter tijdens de vakantie. Ze vertelt: “We zitten in een appartement naast een medisch centrum. Daar kan ik echter niet terecht. Ik kan wel naar het ziekenhuis in de stad, maar omdat het een half uur rijden met de taxi is en ik weet dat ik eigenlijk alleen maar een zalfje nodig heb, besluit ik nog even verder te zoeken.
Na veel zoekwerk vind ik een dokterspraktijk. We gaan er naartoe, wat ook nog een hele onderneming is. Het Engels van de meeste Spanjaarden is namelijk niet zo goed en mijn Spaans ook niet. Maar ook bij de dokter kunnen ze me niet helpen. Weer het advies naar de stad te gaan, maar omdat ik die lange taxirit niet zie zitten, vraag ik door. Uiteindelijk blijkt er nog een medisch centrum op 10 minuten lopen te zijn. Hier worden we zonder problemen geholpen worden en krijg ik een antibioticakuur gekregen voor dochter J.
Vraag informatie bij receptie
Het loopt goed af, maar het is wel flink zoeken om op de goede plek terecht te komen. In Denemarken maak ik eerder precies hetzelfde mee, maar omdat de eigenaar van de camping ons direct naar de goede plek stuurt, is het euvel zo opgelost.”
Dat zou dan ook Daphnes tip zijn: “Als je de mogelijkheid hebt om bij een receptie te vragen naar de meest geschikte dokter of apotheek, doe dat, dan is de kans groter dat je meteen goed geholpen wordt. Oh ja, en ik weet inmiddels de Latijnse naam voor krentenbaard, waardoor ik in ieder land kan vertellen wat ik denk dat er is en wat ik nodig heb!”
Gebroken enkel op vakantie
Niet alleen voor je kind kan je naar de dokter tijdens de vakantie moeten. Het kan ook jezelf gebeuren… Zo verstapt Saskia zich ongelukkig tijdens een potje lasergamen in Friesland. Opstaan lukt niet meer, dus wordt de weekendpost gebeld en komt de ambulance eraan.
Saskia: “Terwijl ik op de grond lag te kermen van de pijn zat mijn man naast me. Onze 10-jarige zoon speelde verder met het lasergamen, want zei hij later: ‘We moesten natuurlijk wel het potje afmaken.’ Ik was allang blij dat hij gewoon doorging. Onze 12-jarige dochter bleef wel bij mij staan. Op haar maakte het heel veel indruk om haar moeder zo op de grond te zien liggen. Al snel was zij ook in tranen. Gelukkig werd zij goed opgevangen door de mensen van het lasergamen.
Toen de ambulance kwam werd duidelijk dat ik mee moest. Ik had ook al door dat het niet goed was, dus het verbaasde me niet. Voor de kinderen was het best heftig om hun moeder in de ambulance te zien. Mijn dochter durfde er wel in te klimmen om mij een knuffel te geven. Mijn zoon stond aangeslagen naast mijn man en wilde de ambulance niet in. Vanaf de brancard probeerde ik ze gerust te stellen.”
Naar het ziekenhuis tijdens de vakantie
“Met mijn man heb ik ondertussen afgesproken dat ik alleen naar het ziekenhuis ga. Je weet nooit hoelang zoiets duurt en wachten op de SEH is voor kinderen helemaal niets aan. Hij gaat ondertussen met de kinderen naar het restaurant waar we zouden lunchen. Ik ben blij dat dit ongelukje gebeurde tijdens een vakantie met z’n vieren en niet tijdens een van de reisjes die ik regelmatig alleen met de kinderen maak.”
In het ziekenhuis worden foto’s gemaakt. Daaruit blijkt dat de enkel van Saskia gebroken is. Er gaat een spalk met gips omheen en ze krijgt de opdracht om thuis het plaatselijke ziekenhuis te bellen. Daar zal ze een week later terug moeten komen voor controle.
“Toen ik voorzien van gips klaar was, belde ik mijn man. Hij rijdt samen met de kinderen naar het ziekenhuis om mij op te halen. Ondertussen heb ik nog steeds niets gegeten en daar kan ik erg slecht tegen… En ja hoor, ze zijn er net en ik voel me wegdraaien. Een tijdje later word ik wakker in een andere ruimte. Ik ben flauw gevallen. De kinderen staan geschrokken naast me. Ik krijg zoete ranja, zoute bouillon en een broodje. Zo knap ik weer wat op. Eenmaal in de auto voel ik me beroerd worden en op de parkeerplaats van het ziekenhuis komt alles er weer uit”.
Terug op de camping gaat Saskia op bed liggen. Het is nog een hele onderneming om de pipowagen in te komen, maar het lukt.
“Ik was zo moe. Ik eet eerst wat yoghurt met honing, daar knap ik wel iets van op. Verder wil ik alleen maar slapen en eigenlijk ongestoord mijn pijn en teleurstelling weg huilen. Maar niet met de kinderen erbij, die zijn al zo onder de indruk van alles wat ze hebben gezien. Dus ik stel voor dat man en kinderen volgens planning naar het pannenkoekenrestaurant gaan, voor hen een fijne afleiding en voor mij even rust en tijd voor mezelf.”
Niet naar huis
“Wij kiezen ervoor om niet naar huis te gaan. Of ik nu op de camping op bed lig en met de krukken naar het toiletgebouw ga (wat overigens een hele onderneming is), of dat we naar huis rijden en dat ik daar hetzelfde doe, dat maakt voor mij niet uit. Het is maar één nachtje. Ik wil graag dat het voor de kinderen zoveel mogelijk gewoon doorgaat.”
Helaas gooit de gebroken enkel ook de plannen voor de zomervakantie in de war. Nou ja, daar gaan we het nu niet over hebben. Saskia: “Mijn advies aan andere ouders die opeens zelf naar het ziekenhuis of de dokter tijdens de vakantie moeten, is om het voor de kinderen zoveel mogelijk normaal door te laten gaan. Het is voor hen al heftig genoeg om hun vader of moeder met pijn te zien. Afleiding van leuke activiteiten helpt dan echt.”
Meer lezen
Deze keer stond de rubriek Help! in het teken van naar de dokter tijdens de vakantie. Op zoek naar meer blogs over pech en ongemakken tijdens het reizen met kinderen? Klik & kijk voor meer tips en ervaringsverhalen:
- Help! Paspoort kwijt…
- Help! Ongedierte op vakantie dat prikt en steekt
- Help! Pech met de auto tijdens vakantie
- Help! Mijn kind heeft heimwee op vakantie
KidsErOpUit is te volgen opFacebook,InstagramenX (voorheen Twitter)
