Aanslagen in Parijs, onrust in Turkije, vluchtelingen in Griekenland, aanrandingen in Keulen. Het is een onvolledig rijtje met ellende bij elkaar. Je hoeft niet meer ver weg om je onveilig te voelen. Het kan overal gebeuren. Zelfs in onze buurlanden, denk maar aan de aanslag op de luchthaven van Zaventem of het schietincident bij een fastfood-keten in Duitsland. Je zal er maar zitten met je gezin… Terreurdreiging en een vakantiebestemming kiezen is opeens een gespreksonderwerp. Ook als je in Europa op vakantie gaat. Ben jij nieuwsgierig hoe wij hiermee omgaan? Lees dan verder.
Europa in 2016: wat merken we van terreurdreiging en vluchtelingen?
Dit jaar ben ik behoorlijk Europa door geweest. Zomaar wat situaties die anders waren dan ‘vroeger’ op een rij:
- Grenscontroles, tussen Italië en Slovenië, tussen Slovenië en Kroatie, tussen Oostenrijk en Duitsland en misschien nog wel meer op meer plekken. Oh wat keken wij raar op toen we opeens echt ons paspoort moesten laten zien.
- Hoge hekken langs het spoor bij Calais, waarover C. en ik met de Eurostar naar Londen gingen. Als treinreiziger zie je geen vluchteling, alleen maar hekken, hele hoge hekken en bewaking. Dankzij diverse tv-programma’s weten we nu wat voor wanhoop er aan de andere kant van deze hekken is.
- Militairen in musea, tenminste, in Parijs liepen ze met geladen geweren door het Louvre. We zagen ze bij de Eiffeltoren, bij de Sacre Coeur en bij Parc Asterix. De situatie om hen heen is ontspannen. Gewoon mensen die leven in Parijs of er de toerist uithangen. Als je geen nieuws volgt zou je je afvragen waarom die militairen overal zijn in Parijs.
- Security checks in Parijs. Geen idee hoe vaak onze tas is nagekeken en we door een detectiepoortje zijn gegaan, het is niet meer te tellen. Bij elke bezienswaardigheid is het vaste prik. Je kan zelfs niet meer zonder controle onder de Eiffeltoren komen. Bordjes waarschuwen dat spullen die onbeheerd achterblijven direct worden vernietigd.
Er is duidelijk iets gaande.
Terreurdreiging en een vakantiebestemming kiezen
Na de aanslagen in Parijs en Brussel was er in een reisbloggers-groep een oproep om deze bestemmingen te helpen. Door bijvoorbeeld juist in die tijd blogs te plaatsen over Parijs en Brussel. Ik kon het op dat moment niet. Het nieuws was nog te vers en ik zou er op dat moment niet heen gaan met mijn kinderen. Waarom hen doelbewust confronteren met een stad die zich aan het herstellen is van een aanslag? Dochter M. en zoon C. kijken naar het jeugdjournaal en wisten heel goed dat er aanslagen waren geweest. Een vakantie hoort ontspannen te zijn, zowel qua voorpret als tijdens de vakantie. Dat is het voor ons niet als een aanslag nog vers in je geheugen zit. Dat heeft tijd nodig. Zeker ook bij kinderen.
Hoe gaan wij om met terreurdreiging en een vakantiebestemming kiezen?
Ik ging een paar maanden later wel alleen met C. naar Londen en nam daarbij enkele voorzorgsmaatregelen. Maar ik denk dat ik deze maatregelen ook had genomen als er geen aanslagen waren geweest. Nu was ik mij wel bewuster van de risico’s.
In de herfstvakantie van 2016 gingen we naar Parijs. Ik heb even getwijfeld. Maar ik wil me niet door angst laten leiden. Parijs is groot, de kans dat er iets gebeurd is er altijd, maar de kans dat wij net op dat moment op die plek zijn is heel klein. Ik ben daar heel nuchter en realistisch in. In Parijs viel het ons op dat het relatief rustig was op de toeristische plekken. Het is duidelijk dat toeristen Parijs nog links laten liggen.
Als ik kijk naar onze plannen voor 2017, dan houden we geen rekening met terreurdreiging en de vluchtelingenstroom. Nee, we gaan niet naar Turijke, maar dat deden we de jaren daarvoor ook niet. Het land staat niet direct bovenaan ons lijstje, dat staat los van de politieke situatie. Italië en Griekenland zou ik zo heen gaan en daarbij niet bewust de gebieden overslaan waar de vluchtelingenbootjes aankomen. En tja, terreuraanslagen? Daar is geen rekening mee te houden. Die kunnen overal plaatsvinden.
De keuzes van andere ouders
Ik stelde onze bloggers ook de vraag: “Hoe gaan jullie om met terreurdreiging en een vakantiebestemming kiezen?”. Dit zijn hun antwoorden.
Suzanne: “Ik zou de locatie mijden. Niet naar een stad afreizen waar terreur dreigt. Niet met de metro gaan. Niet op een druk station komen”.
Jolinda: “Extra alert zijn. In een Frans pretpark afgelopen zomer keek ik bij elke attractie waar de nooduitgang was. Doe ik anders nooit. De terreurdreiging is voor mij nu gevoelsmatig minder, dus Parijs zou ik wel weer aandurven. Afgelopen zomer niet. Tijdens de aanslag in Nice was het voor ons best bizar dat wij redelijk dichtbij ook naar vuurwerk stonden te kijken. We vonden het wel een prachtig gebaar van de Fransen om meteen de dag na de aanslag onderstaandetekst boven de grote snelwegen te laten zien”.
Fieke: “Ik moet zeggen dat ik daar niet mee bezig ben. Niet dat ik naïef ben maar heb er de afgelopen tijd nooit over nagedacht of ik wel/niet iets zou doen i.v.m. terreur”.
Daphne: “Hier geen plannen gehad om naar het buitenland te gaan, dus heeft het mij niet echt bezig gehouden. Ik weet niet of ik mij tegen zou laten houden. Misschien wel omdat ik alleen met 3 kinderen zou gaan…Dat het ook in Nederland kan gebeuren weet ik. Maar daar voel ik nog geen dreiging. Amsterdam ga ik gewoon in met de tram. Zonder na te denken”.
Annemiek: “Verleden jaar gingen wij een week na de aanslagen in Parijs naar Eurodisney. Dat was heel spannend en even hebben we overwogen niet te gaan. Uiteindelijk hebben we onszelf moed ingesproken met gedachten als: eigenlijk kan het overal gebeuren waar veel mensen samenkomen, dus dan kun je nergens meer naartoe. Ze willen angst zaaien en bereiken dan hun doel. Ze zullen niet direct na een aanslag in dezelfde stad opnieuw een aanslag plegen. Het zal te ver gaan als ze kinderattracties als doelwit kiezen. Uiteindelijk was de eerste dag spannend en daarna steeds minder. Het verandert je als mens, bent minder onbezorgd, maar na ‘Parijs’ hebben we ook voor onszelf besloten dat we ons niet laten beperken. We zoeken geen oorlogsgebieden op maar vermijden geen plaatsen waar ‘ooit’ iets is gebeurd”.
Iris: “Wij mijden wel echt de landen waar veel onrust is. Gaan op het moment dus niet naar Turkije, Griekenland of Egypte bijvoorbeeld. Ook al ga je naar een resort, toch kom je ook op de drukke vliegvelden en veel bereden wegen. Dus we kiezen bewust voor de landen die voor ons veiliger voelen.Parijs zou ik nu wel weer aandurven en andere grote steden ook. Maar ik merk dat ik meer alert ben dan hiervoor. Inderdaad eerst kijken waar de nooduitgang is, bijvoorbeeld”.
Wat ik belangrijk vind om te melden is dat je moet doen wat voor jou goed voelt. Het is jouw vakantie en die periode is er om uit te rusten en te genieten. Zoals je leest gaan onze bloggers er ook allemaal op hun eigen manier mee om.
Hoe ga jij om met terreurdreiging en een vakantiebestemming kiezen?
Meer lezen
Op zoek naar meer nuttige informatie? Klik & kijk voor meer inspiratie:
- Alleen met een kind op vakantie, check dit
- Kamperen als alleengaande ouder
- Veilig op reis? Denk aan de onderhoudsbeurt van je kampeermiddel
- Veilig auto rijden dankzij de feedback van de ANWB
KidsErOpUit is te volgen opFacebook,InstagramenX (voorheen Twitter).
Terreurdreiging is relatief, Ik was in Madrid toen de 11M (bijna 200 doden), erger nog Ik naam de trein elke dag rond deze tijd, maar op de dag hadden wij stakking in alle Univertitaiten en daarom was ik ook thuis (net als andere studenten). Na de dag was de stad extrem bewaakt, dus wel veilig. Maar je blijft om je heen kijken en het voelt raar als je de trein weer pakt. Ik begrijpt wel, dat als je op vakantie gaat, je dat gevoel niet wil hebben. Ik vraag mij of ik dat gevoel in een bepaalde plek zou hebben, zo ja, dan ga ik niet er naar toe. Zo is Israel uit onze bucket list verdwenen (ik ben wel 1 week geweest).
Jeetje zeg, dan heb je toen echt geluk gehad dat je er niet in zat!
Ik was vorige maand in Gent..werktuig. Er was Kermis in Gent en de toegang was afgesloten door betonblokken. In diezelfde dagen dat ik in Gent was boorde in Stockholm een vrachtwagen een winkel in…
Op de terugweg, op antwerpen centraal, bewapende militairen. Het komt wel dichtbij…
Werktuig moet werkrit zijn.
Klopt…. Waar het in Berlijn gebeurde liepen wij een jaar daarvoor ook rond.
Goed artikel Saskia dat je dit hebt geschreven. Herkenbaar ook!