Via Verde de la Terra Alta, fietsen over een oude spoorlijn in Catalonië

2
697

Een fietstocht over de Via Verde de la Terra Alta staat hoog op het vakantie-to-do-lijstje van Gemma. Tijdens haar vakantie in Catalonië gaat ze fietsen over deze oude spoorlijn.

Fietsen over de Via Verde de la Terra Alta

We houden van actief bezig zijn, rust en natuur. De fietstocht over de Via Verde de la Terra Alta biedt al deze punten, dus staan we te springen om op pad te gaan.

Vanaf onze camping nabij El Perelló is het een uurtje rijden naar het dorpje Horta de Sant Joan. Dat heeft niet zozeer met de afstand te maken, maar meer met de snelheid die we kunnen rijden in de Spaanse bergen. Het is een prachtige omgeving dus het uurtje vliegt voorbij.

Spanje kent meerdere Via Verdes, wat letterlijk de groene weg betekent. Dit zijn oude spoorlijnen die omgetoverd zijn tot fiets- en wandelpaden. De tunnels en bruggen zijn vaak nog intact en dat maakt de fietstocht zo bijzonder. De route die wij gaan fietsen wordt de Via Verde de la Terra Alta genoemd. Deze route is 24km lang en start officieel in het dorpje Arens de Lledó.

Wij kiezen ervoor om het traject van Horta de Sant Joan naar El Penell de Brai te fietsen. Dit is ons door meerdere mensen aangeraden omdat dit het mooiste stuk van de Via Verde de la Terra Alta schijnt te zijn.

Ligging Horta de Sant Joan:

Het regelen van een transfer bij de Via Verde de la Terra Alta

Omdat wij onze eigen fietsen mee hebben, moeten we eerst op zoek naar een bedrijf die ons en onze fietsen bij het laatste stationnetje (El Penell de Brai ) op kan pikken. Wanneer we Horta de Sant Joan binnen rijden zien we een aantal bedrijven die fietsen verhuren: kinderfietsen, mountainbikes, aanhangers, je kunt er alle kanten op.

Via een folder die op onze camping lag hebben we al een naam van een verhuurbedrijf: Montsport. Bij binnenkomst worden we erg vriendelijk te woord gestaan en het is geen probleem om ons en onze fietsen na afloop van de tocht op te halen. We krijgen uitleg over het startpunt van de route en spreken af hoe laat ze ons vanmiddag weer komen oppikken.

Dan kunnen de fietsen van de auto, de helmpjes op en de tasjes gevuld worden met water en eten. Inmiddels is het al bijna 11 uur dus de zon brandt al lekker op onze bolletjes.

Flinke, maar de enige ‘echte’ afdaling

Wij vertrekken met voldoende eten, drinken en vooral water op zak. Dit is met de Spaanse zon echt essentieel. Onderweg schijnen er enkele mogelijkheden te zijn om je voorraad bij te vullen. We willen geen risico nemen, dus nemen we voldoende proviand mee.

Omdat de Via Verde de la Terra Alta een stuk lager ligt dan Horta de Sant Juan, moeten we eerst een stukje afdalen. Gelukkig zijn onze kids inmiddels wel het één en ander gewend, maar toch hou ik altijd even mijn hart vast wanneer ik ze met een flinke vaart naar beneden zie racen.

Maar het gaat helemaal goed en de stemming zit er lekker in.

De start van de route vanaf Horta de Sant Joan.
De start van de route vanaf Horta de Sant Joan.

De eerste donkere tunnel

Gelijk valt het op hoe stil het is op ‘de groene weg’. Geen auto’s of ander verkeer, alleen krekels en de warme zon.

Al heel snel komen we de eerste tunnel tegen, cool! Het blijkt dat licht op je fiets een must is, deze eerste tunnel is namelijk onverlicht (of het licht doet het gewoon niet) en het is pikkedonker. Gelukkig zijn wij goed voorbereid en bieden onze lampjes licht in de duisternis. De oudste twee vinden het fantastisch, hiermee bedoel ik papa en mama natuurlijk! Maar ook de kids komen helemaal enthousiast de tunnel uit. De jongste van de tweeling vindt het stiekem best een beetje spannend, maar gelukkig is papa in de buurt.

De eerste donkere tunnel op de Via Verde de la Terra Alta.
De eerste donkere tunnel op de Via Verde de la Terra Alta.
Jaaa, ook papa is de tunnel uit.
Jaaa, ook papa is de tunnel uit.

Pech onderweg

Helaas is de euforie van korte duur, want er blijkt een probleem te zijn met de versnellingen van één van de kinderfietsen. Gelukkig heeft mijn man wat gereedschap meegenomen zodat dit ter plekke opgelost kan worden. Dit blijkt overigens geen overbodige luxe, want op veel plekken tijdens de route hebben we geen enkel bereik met onze mobiel.

Fietsenmaker on the road.
Fietsenmaker on the road.

Verder fietsen door de natuur

Na een paar minuten kunnen we allemaal verder. Tijdens de route over de Via Verde de la Terra Alta fietsen we door tunnels, over bruggen, langs vervallen gebouwtjes en het enige dat we horen zijn krekels, vogels en onze eigen fietsen. We zijn er letterlijk allemaal stil van. En een gezin van vijf stil krijgen is best een prestatie.

Er zijn voldoende mogelijkheden om even te stoppen onderweg. Op sommige plekjes lopen de temperaturen zo hoog op dat we liever weer op onze fietsen klimmen en de wind voelen die ons nog enigszins afkoelt. Niet dat het nou echt waait vandaag, maar omdat de route vals plat is, dus in heel rustig tempo afloopt, ligt het fietstempo iets hoger dan gemiddeld met de kinderen. Het voordeel is tegelijk dat we allemaal ook niet echt moe worden.

De combinatie van de donkere tunnels en de afwisseling in de natuur zorgt ervoor dat het ook voor de kinderen een leuk avontuur is.

Na ongeveer 18,5 km komen we een kruising tegen met een weg die naar de Santuario de La Fontcalda loopt. Hier komen we bij een héle steile weg, dit is van het kaliber steilheid die wij dames classificeren als: we lopen wel naar beneden. De heren in ons gezelschap zijn stoer en doen hun best om fietsend (of eigenlijk moet ik zeggen: remmend) naar beneden te komen.

Dan komen we aan bij Els Estrets de Dalts, waar de rivier tussen de bergen voor een prachtige canyon zorgt.

Vervallen gebouwtje langs de fietsroute.
Vervallen gebouwtje langs de fietsroute.
Mooie oude brug.
Mooie oude brug.
R. heeft ondanks de warmte nog voldoende energie.
R. heeft ondanks de warmte nog voldoende energie.

De afkoelplek: Els Estrets de Dalts

Els Estrets de Dalts is een plaatje om te zien, maar uiteraard zijn wij niet de enigen die dit paradijsje gevonden hebben. Op de Via Verde zijn we slechts enkele fietsers tegen gekomen en hier wemelt het ineens van de mensen. Dit is voor ons wel even een flinke omschakeling.

De kinderen hebben minder last van de drukte en weten niet hoe snel ze hun kleren uit moeten trekken om een duik te nemen in het koele water. Het is behoorlijk warm in de kloof en dus neem ik ook een korte, verkoelende duik. Mijn man durft het niet aan, stilstaand water in combi met vele mensen, niet echt zijn ding. Ik zet even mijn verstand op nul en geniet van het koele water en het prachtige uitzicht. De kids zien een aantal jongeren van een rots springen en een paar tellen later zien we dat onze bengels de sprong wagen, zij liever dan ik!

De afkoelplek: Els Estrets de Dalts.
De afkoelplek: Els Estrets de Dalts.
Mijn man wandelt een stukje verder omhoog en schiet dit prachtige plaatje.
Mijn man wandelt een stukje verder omhoog en schiet dit prachtige plaatje.

De laatste loodjes

We hijsen ons weer in onze fietskleding en beginnen aan de klim omhoog, om verder te gaan op de Via Verde de la Terra Alta. Eenmaal boven zijn we eigenlijk alweer toe aan een break. We merken dat onze duracelletjes beginnen op te raken. Het is warm en de drukte bij de canyon heeft er flink ingehakt.

Gelukkig weten we dat het niet zo ver meer is en omdat het landschap hier net iets anders is dan het eerste deel van de route, geeft dat net voldoende energie om de laatste kilometers weg te trappen.

We komen nog een héle lange tunnel tegen. De oudste bedenkt dat het best grappig is om papa en haar broertje te laten schrikken door halverwege de tunnel haar licht uit te doen en te wachten tot ze voorbij komen. Gelukkig bedenkt ze op tijd dat dit voor een gevaarlijke situatie kan zorgen en fietst ze door. We gniffelen om haar briljante idee, maar ‘better safe than sorry.’

De wegen in de tunnels van de Via Verde de la Terra Alta zijn niet overal goed geasfalteerd. We moeten ons lichtje goed op de weg richten om te voorkomen dat onze wielen ineens in een gat of net naast de weg terecht komen.

Yes! We did it!

Na nog zo’n 5 km fietsen komen we moe en bezweet aan bij onze eindbestemming: het stationnetje van El Penell de Brai. We snakken alle vijf naar een heerlijk koud drankje.

We evalueren onze tocht en zijn er over uit dat deVia Verde de la Terra Alta absoluut de moeite waard is. We zouden ‘m zo nog een keer willen fietsen, misschien dan zelfs wel de hele route en een deel van de aansluitende route erbij. Maar dat is iets voor later. Nu mogen de beentjes omhoog en wachten we rustig op onze ‘taxi’.

Praktische informatie Via Verde de la Terra Alta

Neem voldoende eten en drinken mee en zorg voor goede verlichting op de fiets en zonbescherming.

Wil je meer uitdaging? dan kun je natuurlijk altijd de route in omgekeerde richting fietsen, dus bergje op. Ik zou dit met kinderen niet aanraden.

Je kunt de route over de Via Verde de la Terra Alta ook uitbreiden of verkorten, dit alles kun je bespreken met de plaatselijke fietsverhuurder of uiteraard op eigen gelegenheid uitzoeken.

Meer lezen

Op zoek naar meer tips voor een vakantie in Catalonië? Klik & kijk voor meer inspiratie:

KidsErOpUit is te volgen opFacebook,InstagramenX (voorheen Twitter).

2 COMMENTS

  1. Leuk artikel en erg herkenbaar! Prachtige fietsroute! Wij hebben hem ook al twee keer gereden van Horta de San Joan naar Xerta (ook via Montsport!). Hele vriendelijke mensen bij Montsport, we hebben ook canyoning met hun gedaan. Een aanrader, wel spannend en best pittig. Wij verbleven twee keer op de camping La Fresneda. Een prachtige kleine camping midden in de mooie natuur!

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.